Şu an sevgili Tomris Uyar'ın enfes Türkçesiyle Doris Lessing'in Gene Aşk adlı kitabını okuyorum.
“Tenekeye hanımeli ektim, toprağı az geldi. Bakalım… Çiçekleri tanımıyorum pek, adlarını bile doğru dürüst bilmiyorum. Ama açsınlar istiyorum, gözümün önünde serpilsinler, balkonu sarsınlar: o zaman tanıyabilirim ancak, tanışırız."
"Sevginin yalnızca bir duygu olmadığını, bilgi de gerektirdiğini kendimden biliyorum. Sevgi savurganlığım yüzünden habire su vererek çürüttüğüm kaktüsler hâlâ aklımda. Bir dostum 'iyi ki akvaryumda balık beslemiyorsun' demişti, 'her halde havasız kalmalarına üzülür sudan çıkarırdın onları.' "
Ne yapayım, yoksulluktan çok korkarım. Belki hep sınırında yaşadığımızdan.
Sayfa 37Kitabı okudu
Böyle yağışlı gecelerde, dışarıda sürüp giden mırıltı, içinin kargaşasını yatıştırır, onu yalnızlığından sıyırıp düşlere ya da gerçeklerin kaynaklarına sürüklerdi.
Değil mi ki kimse, yaşamın "inceliklerden örülmüş bir ağ” olduğuna inanmıyordu!