Yapayalnızım ama bir kente inen ordu gibi yürüyorum.
Yalnızım şimdi. Ama yapayalnız değilim. O düşünce var karşımda, bekleyip duruyor.
Reader Follow Recommendations
Kendimden tiksinmenin doruğuna erişmem için on beş dakika yeter, eminim
Bu neşeli, akıllı uslu insan sesleri arasında yalnızım.
İşte, yavaşça suyun dibine doğru, korkuya doğru kayıyorum.
Yalnızken insanin içinden gülmek gelmiyor pek.
Kendime gelemiyorum bir türlü, kendime gelemiyorum!
... o kadar çok şeye sahibim, ama o olmayınca benim için her şey değersiz.
Tanrı biliyor ya, çoğunlukla bir daha uyanmama arzusu, hatta ümidiyle yatağa giriyorum: Ve sabahleyin gözümü açıp yine güneşi görünce neşem kaçıyor.
Çok acı çekiyorum, yaşamımın tek neşesini, içinde bulunduğum ortamda dünyalar kuran canlı gücü kaybettim; o yok artık!