Bu ev yabancı.
Gölgeleri yalancı.
Anlat o zaman, söyle,
Neden kilidi anahtarıma uyuyor?
Alıntıdır
Sevgiyi mutlak bir iyilikle, yücelikle birlikte düşünmek gibi evrensel bir hatamız var. Oysa bencil bencilce sever, zalim zalimce.
Toni Morrison'un da dediği gibi:
"Sevgi asla sevenden daha iyi değildir."
Ondaki bir şey beni sarsmış, içimi ona layık biri olma isteğiyle doldurmuştu.
Sayfa 59Kitabı okudu
Şimdi, dünyada herkesten çok değer verdiği kişiyle yetinmek zorundaydı, yani kendisiyle.
Sayfa 76Kitabı okudu
"Sevilmenin nasıl bir his olduğunu merak etti."
Kimin evi bu?
Kimin gecesi
Işıkları dışarıda bırakıyor böyle?
Söyle, bu ev kimin?
Benim değil.
Ben başka bir evin hayalini kurdum
Daha sevimli, ışıl ışıl.
Boyalı kayıkların geçtiği bir göle,
Bana açılan kollar kadar geniş tarlalara bakan.
Bu ev yabancı.
Gölgeleri yalancı.
Anlat o zaman, söyle,
Neden kilidi anahtarıma uyuyor?
Orada uzun uzun durdum, o ağaca baktım.
Öyle güçlü görünüyordu ki
Öyle güzel.
Tam ortasından yaralanmış
Ama canlı ve sağlıklı.
Sayfa 127Kitabı okudu
“Yere düşünce seçim yapman gerekir, der hep. Ya orada kalacaksın ya da sekip zıplayacaksın.”
