“Ankara Hükümeti ne emir vermişse harfiyen yaptık.”
Gazi Topal Osman Ağa
/ çalar saat /
kurtuluş savaşı gazilerinin benim kuşağımı çok etkilemesi
olağan sayılmamalı mıdır? biz, savaşın hemen ertesinde
cumhuriyetin ilk yıllarında doğanlar, o efsane içinde
büyüdüğümüzden nerede göğsü istiklâl madalyalı
bir yaşlı gazi görsek, ilgileniriz, bir bakıma, ‘çalar saat’in
miralay ‘topal’ rıza’sı sırtlan payı’mn miralay ‘ayı’ ferid’iyle
devre arkadaşıdır, aynı ‘serencam’ı yaşamış, aynı
tehlikelerden geçmiş, günün birinde ölüm gelip de kapılarını
çalınca, aynı şeyleri hatırlamışlardır, ‘çalar saat’,
bir kuvayı milliye gazisinin kişiliğinde kurtuluş savaşının,
istiklâl-i tam esprisinin estetik özetidir, o adamların
büyük bir iş yaptıklarına çocukluğumda da inanırdım,
yine inanırım, ne yazsak, ne çizsek haklarını ödeyemeyiz
GEÇMİŞİNİ UNUTMUŞ, CELLATINA AŞIK OLAN ALEVİLERE HATIRLATMAK GEREK Mİ?
GEÇMİŞTEN GÜNÜMÜZE ALEVİ KATLİAMLARI
Sözlü bir geleneğin kutsal taşıyıcıları, bilimi, ışığı, sevgiyi ibadet olarak bilmiş olan Aleviler, horlanmış, dışlanmış ötekileştirilmiş, katliam, sürgün, diasporada yaşamaya mahkûm edilmiş, ama yine de incinsen de incitme diyen bir
Karadenizli korumalarla çatışan Karadenizli suikastçi: Topal Osman
Çankaya’nın kelimenin tam anlamıyla “kuşatılmasına” ise 1 Nisan 1923 günü tanık olundu; 1919’da affa uğrayan çete reisi Topal Osman Ağa, ki kendisi Andrew Mango’nun tabiriyle “sadist bir etnik temizlikçi”dir, Mustafa Kemal’in korumalarıyla çatışmaya girdi. Muhalif mebus Ali Şükrü’nün (1884-1923) öldürülmesine karıştığı tahmin edilen Topal Osman, Çankaya’ya düzenlediği bu başarısız saldırının ardından ölü bulunacaktı. O esnada Köşk’te Mustafa Kemal’den ve Lâtife’den başka baldız Vecihe de bulunuyordu. Onun anlatımına göre Gazi bu suikast girişiminden, Lâtife’nin onun kalpağını başına geçirip aydınlık pencerenin önünde –bir gölge oyunu misali– Mustafa Kemal’in odada bulunduğu yanılsamasını yaratırken, kendisinin korumaları tarafından güvenli bir yere götürülmesi sayesinde kurtulmuştur
