Dün izlediğim Gönül Dağı dizisinde bir sahne namus konusunda benim aklımda ki sorunun cevabını bulmama yaradı. Sahne şu: "Mezarcı İlyas" karakterinin oğullarından birisinin evine dul ve çocuklu biri sığınıyor rahmetli eşinin abisinden kaçarak. Ama kaçtığı evin Mezarcı İlyas'ın oğlunun evi olduğunu bilmiyor. Mezarcı İlyas'ın
''Yetimhanede büyüdüm. Ne annem ne babam vardı. Hayatım boyunca bir arkadaşım dahi olmadı. Yalnızlığım acı veriyordu. Evrendeki tek yalnız adam benim diyordum, kanatırcasına yaramı. Sonra seni gördüm. Evren kadar yalnız olan seni. Sana yardım etmek istedim. Çünkü beterin beteri sendin. Gözümün önünde olursan seninle teselli bulacaktım.
Elizabeth küçük düşmüştü, acı çekiyordu; tövbe ediyordu, neye olduğunu bilmese de. Onun sevgisini kıskanıyordu, sevgisini hissetmeyi artık umut edemese de. Ondan haber almak istiyordu, ona ulaşmanın hiçbir imkânı olmadığı halde. Onunla mutlu olabileceğine inanıyordu, artık bir araya gelmeleri imkânsız göründüğü halde.
Sayfa 314
Hak’tan gâfil olarak yapılan hiçbir şeyde hayır yoktur.Böyle gâfil bir gönlün kıldığı namaz ruhsuz, verdiği sadaka boş, ettiği dua karşılıksız, yaptığı tövbe de tövbeye muhtaçtır.
Sayfa 78 - Erkam yayınlarıKitabı okudu
Mevlana Mesnevi Eserinde Şöyle Bir Hikaye Aktarır:
Küçük bir fare büyük bir devenin yularından tutmuş, kurula kurula gidiyordu. Deve, kendi huyu, uysal tabiatı yüzünden, onunla yol alıp giderken fare, kendi küçüklüğünü göremeden: ''Meğer ben ne müthiş bir pehlivanmışım, develeri sürükleyebilecek bir yiğitmişim!" diye böbürleniyordu. Gide gide bir nehrin kenarına geldiler. Nehri
Sayfa 46 - Destek YayınlarıKitabı okudu
Allah'ın affetmesini dileyerek ve Allah'ın rahmetini umarak günah işlemeye devam etmek de nefsin bir hastalığıdır.
Bu ruh hâlinden kurtulmanın çaresi şudur:
Kul iyi bilmeli ki Allah ancak günahında ısrar etmeyeni bağışlar.
Nitekim O'nun bu noktadaki hükmü kesin ve apaçıktır:
Onlar bir kötülük yaptıklarında,
ya da kendilerine zulmettiklerinde
Allah'ı hatırlayıp günahlarından dolayı
hemen tövbe-istiğfar ederler.
Zaten günahları Allah'tan başka
kim bağışlayabilir ki!
Bir de onlar, işledikleri kötülüklerde,
bile bile ısrar etmezler.
Âl-i İmrân, 3/135.
Sayfa 93Kitabı okudu
