GÜL YETİŞTİREN ADAM
Bir kitabı anlamak, yazarını anımsamakla başlar. Yedi Güzel Adam’ın en manacısı, Özdenören’i. Adını daha önce duyduğum, anımsamakta geç kaldığım şehirlerin öykücüsü. İlk ve tek
"suya hasret, kurumuş bir ot gibiydim. yağmur olup yağdın üstüme, yeşerdim, filizlendim. sonra güneş oldun, hayat verdin bana, koku verdin, renk verdin. şimdi bırakıp gidersen bir daha ve son defa yine kuruyacağım, dağılıp toz olacağım anlıyor musun? çünkü senden sonra kimse gelmeyecek, biliyorum. Kimseler çalmayacak kapımı. Gidersen beni bana mahkum edeceksin, keşke ölsem diyeceğim O zaman, keşke ölsem!”
Avrupa, Osmanlı ülkesine papaz ihraç eder. Hristiyanlığa davet için mi? Ne münasebet. Tek emeli, Osmanlı'yı dinsizleştirmektir. Dinsizleştirmektir, yani " etnik bir toz" hâline getirmek.