Gün oldu
Gözlerime çiviler çakıldı merhametsiz.
Toz toz oldum, duman duman oldum
Aldığını geri vermedi yıllar
Yitirdim kendimi bu rezil şehirde
Seni buluncaya kadar.
Antreye adımını atar atmaz uzun zamandan sonra evine geri dönenleri sarıp sarmalayan o hissiyle doldu içi. Alışageldiğimiz mekanları onlara sürekli baktığımız için sonunda görmez oluruz. Alışkanlığın tozuyla kaplanır üstleri. Bu toz kalkmıştı işte. Her şey daha net görünüyordu sanki şimdi; tıpkı çekildiği ilk günkü renklerine ve kontrastına yeniden kavuşan bir fotoğraf gibi.
Sayfa 145Kitabı okudu
Bana göre " saygı görmek", her şeyi bilen ve her şeye gücü yeten biri beni görene, yüzümü bir avuç toz hâline getirip beni ölümden beter bir utanca mahkum edene kadar herkesi mükemmele yakın bir hileyle kandırmak anlamına geliyordu.
Sayfa 19 - İthaki
“Denize düşüp kaybolan su damlası
Toprağa karışan toz zerresi
Nedir bu dünyaya gelip gidişimizin manası?
Fena bir böcek işte, bugün var yarın yok.”
Sayfa 162Kitabı okudu
insanlar bir acayip, diye düşündü altı buçuk. yerin üstündeki dünyalarında toz toprakla durmadan mücadele ediyor ama öldükten sonra bile isteye kendilerini toz toprağa gömüyorlardı.
Sayfa 113Kitabı yarım bıraktı
"Aşk belki de hayatın can sıkan gerçeklerinin üzerine serdiğimiz toz pembe bir örtü. Örtüyü kaldırıp ucundan baktığımızda, çırılçıplak insanlığımızı görüp, gerçeklerden hızla kaçmayı tercih ediyoruz..."
Sayfa 12 - ROMANOKU yayınları 2. BaskıKitabı okudu
