Konuşmaya, gülmeye korkuyorum. Her gün onlarca adım atıyorum. Nereye gittiğimi bilmeden. Geceleri tavanı seyrediyorum. Sağa sola dönmeden.
Sayfa 18Kitabı okudu
Ben usul usul konuşanları seviyorum. "Aç mısın?" saçlara konan bir öpücük "Dışarı çıkmak ister misin?" uzatılan bir el demek. Uyumadan önce sert bir "İyi geceler,” yerine sessiz bir öpücüğü tercih ederim.
Sayfa 74 - <3Kitabı okudu
Ölüyorum anlasana
Denizden esen rüzgar omzuma dokunuyor. Elbisemin etekleri uçuşuyor.
Sayfa 21Kitabı okudu
Yakalanmış tüm kadınları fark etmeye başlıyorum. Ellerini sık sık yüzlerine götüren, başlarını öne eğen, yürürken eteğini aşağıya doğru çekiştiren, konuşurken karşısındakinin gözlerine bakmaya çekinen, seslerini hiç yükseltmeyen. İğnelerini seven. Yalnız olmadığımı bilmek iyi hissettirmiyor.
Sayfa 19Kitabı okudu
•
Yağmur, çamur, dolu yağdığında onu yok edemez ya da engelleyemezsin ama kendi şemsiyeni açabilirsin. Şimdi şöyle bir soru gelebilir aklına:
"Ya şemsiyem yoksa?"
Emin ol, Allah herkese o şemsiyeyi yapabilmesi için uygun bir kumaş vermiştir.
O kumaş; insanın aklı, algısı ve yorumlama gücüdür. Bu kumaş herkeste farklı olabilir fakat bunların hepsi geliştirilebilir, değiştirilebilir ya da revize edilebilir dinamiklerdir.
Yağmur yağarken, ister bu kumaşı şemsiye yapar, korunur ve yürümeye devam edersin; istersen yağmura ve çamura söylenir, kızar ve mutsuz olursun. Seçim senin.
•
Sayfa 9 - Vadi yayıneviKitabı okudu
