Bu soru geçerliliğini yitirmişti, ölüm onu anlamsız kılmıştı. (…) Demek ki insanların bizim acımıza saygı duymasını ölüm sağlıyor, en hazin acılar bile ölümle saygınlık kazanıyordu.
Bir nesneye baktığımızda genelde onu görmeyiz; çünkü gördüğümüz, nesne ile kendimiz arasına koyduğumuz uzlaşılardır, yaşamı kolaylaştırmak uğruna, nesneyi tanımaya ve diğerlerinden ayırt etmeye olanak tanıyan, uzlaşmış göstergelerdir.