Dünyanın en şanssız insanları üretmenin büyüsüne erişemeyen, surekli olarak şikayet eden ve suçlama konusunda profesyonelleşen karakterlerdir. Asla gerçek bir doyuma ulasamadiklarindan tüketmenin verdiği, tatmin edici olmayan küçük sevinçleri hatta uzun süreli hüznün patlak verdiği dönemlerde yaşanan histeri krizlerini mutlulukla karıştırırlar. Varlıklarını esir alan yalnızlığa itildikleri evlerini, kendilerinden mutlu yaşayan diğerlerini, tüy döktüğü için kedileri, fazla kirli görünen caddeleri, tümsekleri ve gençliklerini bile suçlarlar. Tüm insanlik evren tarafından korunuyorken yalnızca kendilerinin lanetlendiğine inanırlar.
Tuğba SARIÜNAL