“Osmanlı’da aşı geleneği yaygındı. Aşıcı kadınlar çiçek hastalarının yaralarından döküntüleri alır, bir ceviz kabuğunda biriktirir, sonra deriyi çizerek döküntüleri oraya yerleştirip üstünü gül yapraklarıyla kapatırlardı. Avrupa, çiçek aşısını kendilerinden öğrenmişti.”