Eğitim şart...
Eğitimsiz birisinin eğitimsiz birisi gibi davranmasında ne gibi bir kötülük ya da tuhaflık olabilir ki?
O insanın bir hata yapmamasını umduğun için aslında kendini suçlaman gerek. Çünkü başlangıçta bu kişinin bir hata yapacağını anlama yetisine sahiptin. Bunu unutan sen, onun hata yapma sına şaşırıyorsun.
Sayfa 99
Dün gece geç vakit Konya’daki bir dostumun babasının vefat haberini aldım ve hemen telefon edip taziyede bulundum…
Cenazenin kalktığı söylenmişti ama sonradan bugün kalkacağını öğrendim, katılma imkânım olmadığı için bâri çiçek göndereyim dedim ama ne mümkün?
“Sevgililer Günü” olduğu için hiçbir çiçekçide çiçek kalmamış! Sadece İstanbul’da yahut
Kimin haberi var televizyonun nasıl yapıldığından? Açarsın televizyonu, görüntü iyiyse ne âlâ!.. Plastik, petrolden elde edilirmiş!.. Edenleri alâkadar eden bir iş; bana ne?.. Ben, şayet ihtiyacım olursa, gider alırım; ister oturak, ister leğen, ister kova şeklini... Ama, iş politikaya gelince, bir tuhaflık var; halk kitlelerinin nasıl, hangi yola, niçin sevkedilmesi gerektiği, halkın önünde anlatılır... İlle kürsü şart değil; gazete, kitap, broşür vs. ile... Mesela, cahil halkın uyandırılması için, şunu, şunu, şunu yapmalıyız, gibi. Halkın her ferdi, cahil halktan olmayaraktan, cahil halkın uyandırılmasına katılır ki, karışıklıkta kendisinin uyandırılmak istenişini anlamaz...
Sayfa 100Kitabı okuyor
Hiciv ve mizahı, kısacası espriyi kuvvetli bulmak için şiddetle, ölçüsüzce mütecaviz, galiz olmasını şart koşacak, ancak öylelerinden haz duyacak zihniyetten uzaklaştığımızı sanıyorum. Bugün aradığımız tuhaflık içinde görüş inceliği ve gülümseyen bir mütefekkirin psikolojik keskinliğidir. İnsan karakterinin ve cemiyetin tahliline yer vermeyen esprinin yokluğu varlığından evlâdır.
Sayfa 136Kitabı okudu
