(4) En Eski Tükeniyoruz! Gönderileri

Hiçistan

25 Aralık 2015 17:22

56 syf.

Puan vermedi

Okuma derslerinde öğrencilerimle birlikte her hafta bir çocuk kitabı okurum. Bu haftanın kitabi Küçük Kara Balık'tı. Yaşadığı dereden başka yaşam olmadığını, bütün dünyanın bu küçük dereden ibaret olduğunu düşünen annesine ve diger balıklara karşın Küçük Kara Balık farklı yerlerin farklı bir yasamın olduğunu düşünür ve bütün bu yerleri gezip görmek umudu ile annesine ve derenin diğer balıklara karşı çıkarak başka yaşamlara ve yerlere doğru yola çıkar. Türlü olaylar yaşayarak nehirlere, göllere ordan da denize ulaşır. Aslında Küçük Kara Balık'ın hikayesi biz insanların hikayesine çok benziyor. Farklı yaşamlara, farklı yerlere karsı hep bir önyargımız var biz insanların, dünyanın sadece kendi yaşadiğımız küçük semtten, mahalleden ya da köyden oluştuğunu düşünürüz. Yaşadıgımız yer dışındaki hiçbir acıyı, sevinci, feryadı duymuyoruz. Acıyı ya da sevinci yalnızca kendi semtimize geldiğinde hissediyoruz. Başkalarının acılarına ve sevinçlerine yüreğimizi kapatıp feryatlarına kulak tıkıyoruz. Böylece hergün gitgide tükeniyoruz, evet tükeniyoruz insan kardeşlerim. Kimsede Küçük Kara Balık olacak cesaret yok. Kendi acımızı severek yaşıyoruz.

Küçük Kara BalıkSamed Behrengi · Can Yayınları · 202330,9bin okunma

Bukalemunus

@CEVIZKABUGU

14 Ocak 2016 13:03

Cevizkabuğu derki.. "Zaman değil biz tükeniyoruz"

Reklam

S.C

@30MRT81

25 Mart 2016 12:47

Unutuyoruz unuttukça tükeniyoruz.

Aslan Sever

@Sever

26 Haziran 2016 19:02

Biraz uzun bir yazı ama okumanızı tavsiye ederim.. İSRAF TOPLUMU 18 saate yakın oruç tuttuğumuz şu Ramazan günlerinde bir anımı paylaşmak isterim. Bir Gaziantep ziyaretimizde Suriyeli bir doktor dostumuzun anlattığı şu olay zihnimden hiç çıkmıyor... “Efendim, Suriye'de oturduğum kasabaya uçak ve füzelerle despot rejim güçlerinin saldırısı olmuştu.

devamını oku

Serhat Özcan

@Mirovek

16 Eylül 2016 23:33

176 syf.

· Kitabı okudu

6/10 puan verdi

Beğendi

21 günde okudu

Dünya dönüp, hayat soluk alıp vermelerimiz arasında akıp giderken biz yaşlanıp, tükeniyoruz. Mutlak sonun ayırdında olmadan gereksiz ayrıntılar içinde ya da yersiz korkuların zayıflığında kaçırdıklarımızın pişmanlığı yakamıza yapışabiliyor. Pek çok ödül almış İsviçreli yazar Roman Graf'ın ilk romanı olan bu eserde güvenli, stabil ve rahat bir yaşam içerisinde kendini sınırlamış pimpirikli bir adamın risk almaktan, maceraya atılmaktan korkan kişiliğinin adım adım mutsuzluğa ve pişmanlığa giden hikayesi anlatılmış. Hayatına girmiş üç önemli kadının etkisinde hem kendini sorgularken hem de İsviçre gibi zengin, güvenli ve kurallara bağlı bir ülkenin insani soğukluğunu sorguluyor. Zaman zaman anlatımda tekrara düşmüş izlenimi verse de sıkılmadan okuduğum bu eserin basımının küçük puntolu yazı karakteri ile yapılmış olması eleştirilecek bir yan olarak ortaya çıkıyor. mirovek.com

Bay BlancRoman Graf · Ayrıntı Yayınları · 201240 okunma

Melek kapilar

@Denizkabugu

25 Aralık 2016 19:40

Incelikleri yok ediyoruz

Incelikler diyorum; Incelikleri konuşmak yerine bazen satır aralarına mahkûm ederiz onları hiç hak etmedikleri halde.Bazen de Hayat denilen bir koşuşturma içerisinde etkisiz eleman gibi hissettiğimiz de olur kendimizi.Işte O anları anlatacak hiç bir alfabe hiç bir dil yeterli olmaz,sadece yaşanır.sonuçta ipi kimin göğüslediği değil,kimin yaşanmışlığın hakkını vererek kendi olmayı başarabilmişliğidir asıl önemli olan.Kimi zaman kum sessizliğine gömülürüz.hem de gönüllü...Bunu anlamlandırmaya çalışan insanlara aldırmadan üstelik ! Her bir yaşam biçimi,bu yüzyıla dokunmadan fırlatılıp atılmış bir mektuba dönüşürken,porselen demliklerde demleyip içtiğimiz aromalı çayların yerini poşet çaylarla sıcak suyun birleşiminden oluşan garipsediğim içecekler alır. Oysa hepimiz tükeniyoruz tükendiğimizi anlamadan.Kendimize daha çok vakit yaratmak için daha çok çalışıp kendimizi öldürüyoruz. Hayat sürekli bizden bir şeyler çalıyor. Ne acıklı bir YOKSULLUK bu !!

Reklam

İbrahim Gür.

@Kesif

31 Mart 2017 22:17

Katil Diyecekler Bana

Her gece bir hüzün, bir keder çöküyor üzerime. Kardeşler, kardeşler, zehirleniyoruz, çürüyoruz, ölüyoruz, yaşadıkça tükeniyoruz, sefaletin içine gırtlağımıza kadar batıyoruz...

Sayfa 301Kitabı okudu

Benim Adım Kırmızı Orhan Pamuk

Hiçistan

@Frances

05 Mayıs 2017 15:53

Tükeniyoruz yavaş yavaş.

Achilles

@insufficient

18 Haziran 2017 14:50

Edebiyat

187 syf.

7/10 puan verdi

Kısa kısa hikayeleri içinde barındıran bir kitap. Büyük beklentilerle almıştım fakat çok iyi diyemeyeceğim ama kötü sayılmayacak bir kitap. Özellikle dikkatimi çeken "film bitiyor, tükeniyoruz" Bölümünde yer alan şu cümleler: "Acı hep başkalarının hayatına düşecek ve siz hep mutluluğu oynayacaksınız.", "Kaybolan çocuğunu kalabalık bir caddenin ortasında, elinde taşıdığı resimle arayan anne asla dünyanıza giremeyecek.", "Siz oğullarınızı hiçbir zaman elektrik direğine asılan fotokobi kâğıtlarla aramayacaksınız." Ayrıca kitabın geneline bakacak olursak bol bol metaforlarla karşılaşıyoruz. Okuması kolay, akıcı bir dille yazılmış.

Kraliçenin PireleriTarık Tufan · Profil Yayıncılık · 20163,354 okunma

Gizi

@Kitaphanem

26 Haziran 2017 00:56

Gün günden eksik. Aldığımız her nefese sevinirken aslında ömrümüzden bir nefes eksilttiğimizin farkında değiliz. Çabuk tükeniyor her şey. "Ama, fakat, lakin" dinlemiyor. Ya çok rahat bırakıp kaçırıyoruz elimizden ya da çok sıkıp öldürüyoruz yaşamı. Beceremiyoruz var olmayı. Tüketiyoruz, tükeniyoruz. Yerine koyacak bir şeyimiz olmadan. Kavramlar birbirine karışıyor. Anlamıyoruz. Anlatamıyoruz. Anlaşılmıyoruz. Bilmiyoruz azizim bilmiyoruz. Nefes almayı "yaşamak" sayıyoruz. Para kazanmak için birbirimizi kırıp döküyor, karnı doyanı mesut sayıyoruz. Açız vesselam. Hiç doyrulmamış ruhlarımız var. Sevgiye muhtacız. Doyumsuz bir serüvenin içinde sevmeyi unutuyoruz. Zaten sevildiğimiz de yok ya.. Neylersin gün günden eksiliyoruz, bölük pörçük yaşamımızdan bir parça daha koyveriyoruz. Hayatı hissetmek, duyumsamaktan noksan sefil yaratıklarız.

Reklam

ŞÜKRÜ UYAR

@sukruuyar

04 Temmuz 2017 00:21

Yaşam

Gelip geçiyor yaşam önümüzden Biz koştururken tükeniyor bize ayrılan zaman Bir yandan kazandığımızı düşünürken Diğer yandan tükeniyoruz farkında olmadan

Sayfa 121 - Altınbilek Yayınları

Zamansız Gitmeler Şükrü Uyar

Fatma

@Fatmaaa

09 Temmuz 2017 21:18

İnsanlar ne zaman düşünme yeteneğini göz ardı ederek, o meziyetini iyice körleştirmiş halde yaşamını devam ettirir oldu ; işte tam da o zaman kendinden vazgeçti aslında. Sonra hazımsızlık, kin, nefret ve diğer yıkıcı işleyiş hız aldı. Maddesel aşka yönelim ve biraz daha bilinçli olana tapınma tüm bu süreçte artarak büyüdü. İnsanoğlunun bundan rahatsız olduğunu algılayacak ne bilgisi var artık, ne bu işe kafa yoracak vakti. Tükeniyoruz hızla tükeniyoruz, iyi olan ne varsa aymazca tüketiyoruz!.. İlker Pamukçu

muharrir

@Muharrir

24 Temmuz 2017 01:08

Film bitiyor, tükeniyoruz.