Her gün yavaş yavaş kaybediyoruz. Hep bir mücadele içerisindeyiz ama yapamıyoruz olmuyor. hiçbir sokağa çıkmıyor. kocaman bir labirentin içindeyiz ve sürekli aynı yerleri dönüp dolaşıp başa dönüyoruz. Her başa dönüşte umudumuzu biraz daha yitiriyoruz, yoruluyoruz, tükeniyoruz. kısacası sürekli kaybediyoruz.
Uzun uzun sustuk seninle.Susuyoruz.Ölüyoruz yavaş yavaş.Tükeniyoruz.Kalbin ritminin yavaşlamasına eşlik eden soluk nefesler gibi hisler.
Tükeniyoruz yavaş yavaş...
~~
İnsan her günün sonunda kendini daha yorgun hissediyor, bir yaşam sonundaysa tükeniyorsun.
~~
Sayfa 149Kitabı okudu
Uzun uzun sustuk seninle.
Susuyoruz.
Ölüyoruz yavaş yavaş.
Tükeniyoruz.