Yılda dörtyüz ruble ya da benzer bir ücrete çalışanların korkunç bir düşmanı vardı Petersburg'da: don. Bu düşmanın fevkalâde sağlıklı ve çok şifâlı olduğunu iddia edenler de yok değildi hani. Sabah saat dokuzu beş geçe, tüm caddeler işe giden memurlarla dolarken don özel bir tercih ve merhamet göstermeksizin herkesin burnuna gaddar ve sert bir fiske vururdu. Öyle ki zavallılar burunlarını nerede bırakıp da yola çıkacaklarını bilemez olurlardı. Müdürlerin dahi alınları dondan acımaya ve gözleri yaşarmaya başladığında bu insafsızlığa karşı korumasız kalan zavallı memurların hâli ne olsundu ya! Ancak hızlı hareket ederlerse kurtulabiliyorlardı düşmanlarından(Eskimiş kışlık paltolarına bürünerek yürüme hızında beş altı cadde geçmeleri demekti bu.). Sonrasında, ancak çalıştıkları dâirenin içine girdiklerinde, dışarıda don tutmuş yeteneklerini devlet görevlileri için eriterek adamakıllı ısınmaya başlarlardı.