Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha dolu,daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
Karşıdaki bir an durdu. "Alo? Ben Hakan."
"Tünaydın Hakan. Nasılsın?"
"Fena değil. Senden ne haber?"
"Çok iyi," dedim. "İnsan kopyalamaya başlamışlar. "
"Sevindim." Neye sevindiyse? "Sana uğrayayım mı? "
"Yalnız, yağmur hafifler hafiflemez evden çıkmayı planlıyorum. Gidip kendimi kopyalatacağım. "
Hemen alınganlaşıverdi tabii. "Bana ihtiyacın varsa diye söylemiştim... "
"Elbette var. Sen olmazsan Kaos Teorisi'ni kim açıklar bana?"
"N sini? "
"Haydi gel."
"Şu sütümü bitireyim hemen geliyorum,
" dedi heyecanla sevgilim.
Bir an sonra da beni bekletme gerekçesini ağzından kaçırdığına pişman oldu. "Okuldan sonra çok iyi geliyor bir bardak süt."
"O sütü lavaboya dök ve gel," diyerek telefonu kapattım. ·