224 syf.
7/10 puan verdi
Bir yarışmadan kazanmıştım kitabı.Elime ulaştığında yazar kitabı imzalamış ve birde mektup yazmıştı.Okuyacak kitaplarım olmasına rağmen hemen başlamıştım büyük bir istekle.Okuyalı uzun zaman oldu ama aklımda kaldığı kadar yorumlayacağım.Olaylar Bayburt'ta geçiyor.Osman ve arkadaşlarının ermeni işgali ve soykırım zamanında yaşadıklarını anlatıyor.Kitapta bazı eksiklikler olmasına rağmen imzalı ve bir mektupla geldiği için benim için çok değerliydi.Severek okudum.
Şimdiki zamanda çocukların çoğu evde telefonla veya bilgisayarla oyun oynayarak zamanlarını geçirirken geçmişte (benim çocukluğum da dahil) sokaklarda oyunlar oynardık. Yakan Top (Bu oyunda çok kötüydüm. Hep ilk elenen ben oluyordum.), Sek sek, İp atlama( Bunda iyiydim.) gibi oyunlar oynardık. İşte bu kitap bana çocukluğumun oyunlarını anımsatıp
160 syf.
·
Not rated
Mahalle Maçı, 90’larda çocuk olanların unutmaya yüz tutmuş bildiklerini hatırlatıyor. O dönem çocuk olanların gerçek manada çocukluklarını yaşadıkları son dönemdi belki de. Teknolojinin hayatımıza bu kadar giremediği ve bizi esir alamadığı o dönemlerde mahalle maçları milli bir mesele idi.
Yazar Turgut Akaslan, hepimizin hayatlarında benzerlikler taşıyan bir kurguyu akıcı ve sade diliyle hemde 96 sayfadan aktarıyor. Bir oturuşta okumak istiyorsunuz sonunu merak ederken kendi çocukluğunuza ve kendi mahallenize gidiyorsunuz.
Hele ki benim gibi doğduğunuz veya büyüdüğünüz mahalleye oldukça uzakta yaşıyorsanız satır aralarında kendi geçmişinize doğru bir yolculuğa da çıkabilirsiniz.
Son söz ise kitabın kurgusuna yönelik.. Bir kaç eksik nokta var: Mesela kahramanımız Metehan’ı ispiyonlayan arkadaşı Tayfun’un bunu neden yaptığı es geçilmiş. Ya da Kitapçı Dede’nin kızı Leyla’dan bahsetti yazar fakat Leyla bulunamadan öylece kaldı ve geçildi.
Kitap bitince aklımda şu üç cümle kaldı:
“Hatıralarımı müziksiz bırakma…”
“Bir şehri şiirle yaşamalı…”
“Bana mağlup komutanları anlat Mehlika. Galipleri herkes biliyor…”
Bu üç cümlenin her biri için uzaklara dalabilir, uzun düşüncelerle zihnimi yorabilirim…
Yazar kitabıyla beni geçmişe doğru götürdü.. tam bahsettiği dönemlerin bitiminde doğmuş biri olarak nasıl bazı şeylerin yok olup yerini gittikçe teknolojiye bırakmasına şahit oldum... Mahalle kültürü vardı eskiden çocuklar düşe kalka sokaklarda büyürdü... o zamanlarda kurulan dostluklar bile bir başkaydı düşününce
Turgut Akaslan'ın kalemini beğendim. Duru, akıcı bir anlatımı var. Zaten incede bir kitap olduğu için yaklaşık 1 saatte bitti güzel de bir tat bıraktı...
‘Mahalle Maçı’na dair...
Muhtar, imam ve aksakallısı üçgeninde minyatür bir devletçiği andırırdı mahallelerimiz. Ve bizim zamanımızda çocukların tek eğlence merkeziydi mahalleler. Bilim çağının gerisinde kalmıştık belki ama hayal dağarcığımızda koca koca dünyalar taşırdık. Hazır üretilmiş olanla değil üreterek yaşardık. Biz o dar geçit vermeyen sokaklarda çok kez ‘perde’ dedik. Uzun kış gecelerinde görkemli ‘gala’lar yaptık oyunlarımıza.. Âh Zahit Mahallesi.. Ve Çizmeci Sokak âh.. Dile gelsen de konuşsan...
•
Turgut Akaslan’ın ‘Mahalle Maçı’ adlı romanını kapattığımda bunlar geldi içimden. Turgut Akaslan mahalle kültürünün dolu dolu yaşandığı demlere yetişmiş bir isim. ‘Mahalle Maçı’ konu anlamında zengin bir kitap, okuduğunuzda çok farklı karakterlerin başarıyla sunulmuş hayatlarını görürsünüz ama en çok mahalle aralarında yitip gidenlere âh edersiniz. ‘Kaybedenlere’ ithaf edilen bu kitap bu yönüyle düşünüldüğünde bir 'kaybedilenler' bildirgesi niyetine de okunabilir. Çok okunması temenni ve dileklerimle...
(Murat Okutmuş)
‘Kırk Haramilerin’ yerel yönetimlerdeki utanmazlıklarını da anlatıyor bu kitap. Okuyun, 'kene'ye rahmet okursunuz. Kitapta mesaj çok ama sanırım ben bu tarafını tutmuşum. Şiddetle tavsiye ederim.
