YALNIZ BİR OPERA
ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
“Anneannem Yahudi miydi abi?”
“Hayır, ne alakası var?”
“Peki, komünist miydi?”
“Hayır!”
“Müslüman bir Türk kızıydı değil mi? Ailesi de öyleydi.”
“Evet, ben anlattım ya sana bunları.”
“Doğru, teşekkür ederim anlattığın için ama sorum şu. Türk devleti bu insanları da ölüme terk etti.
Kapalı vagonlar içindeki ölüm feryatlarına kulak tıkadı. İntiharlarını ve sonra sınırda kurşuna
dizilmelerini seyretti. Peki, kendi kanından ve canından olan insanlara niye bunu yaptı abi? Bir
açıklaman var mı?”
“Dönemin şartları...” falan diye bir şeyler geveledi ama belli ki sarsılmıştı.
Seyrettim ve gördüm ki,vücuda saplanan ok acıtır. Fakat ucunun özel yapısı sebebiyle,dışarı çıkması içeri girmesinden daha zordur. Bu sebeple seni oktan kurtarmaya gelene,çaresizlik içinde "Durr!"dersin. Kurtarmaya çalışan bilmez belki;ama sen denemişindir. Çıkarken canın daha çok yanmaktadır o kadar ki ok saplı kalsa,ona bile razı olursun. Bazı insanlar da işte o ok gibi... Hayatınıza girseler acıtıyorlar;çıkarmaya kalksanız daha çok canınız yanıyor...
Uludağ’da bir sabah saatinde, dinlediğim çoban kavalına birbirini çağıran koyun ve kuzu seslerinin sarıldığını gördüğüm anda, gözlerimden sanki bir perde sıyrılmıştır. Türk şiirinin ve Türk musikisinin bir gurbet macerası olduğunu bilirdim fakat bunun hayatımızın bu tarafına sıkı sıkıya bağlı olduğunu bilmezdim. Manzara hakikaten güzel ve dokunaklıydı, beş on dakika bir sanat eseri gibi seyrettim. Bir gün Anadolu insanının his tarihi yazılır ve hayatımız bu zaviyeden gerçek bir sorgunun süzgecinden geçirilirse, moda sandığımız birçok şeylerin hayatın kendi bünyesinden geldiği anlaşılır.
Sayfa 10 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
imrendiğin, öfkelendiğin
kızdığın ya da kıskandığın diyelim
yani yaşamışlık sandığın