Şuan şahit olduğum bir olay üzerine bunları yazma gereği duydum. Çünkü hepimizin başımıza gelebilir. Ülkemizde düşünme oranı gayet düşükken bu oran bazı olaylarda çok daha düşük olabiliyor. Örneğin bir erkeğin sapık, tacizci, tecavüzcü vs. ithamları ile bir "kadın" tarafından itham ediliyorsa eğer fiziksel bir ortamda iseniz muhtemelen
Türkiye'de üniversitelerin içi o kadar boşaltıldı ki insanın içi acıyor. Ayakta kalan üç beş üniversite vardı son birkaç yıldır onlara da el attılar. Özellikle Anadoluda kurulan üniversiteler cidden taşra okullarına dönmüş durumda. Siyasi rant için açılan kadrolar, makaleleri, kitapları parayla yabancı dile çevirip prof diye ortalarda dolanan yetersizlerle dolu ortalık. 3-5 cümle kuramayan proflarla dolu ortalık.
Adem
@Adem_yce
·1yıl
Üniversite, bilimsel araştırmaları yapıldığı, araştırma atmosferinin de öğrencilerle paylaşıldığı yerdir. Üniversitede öğreticiliğin başarı ölçütü ise, söz dinleyen "kuzular" yetiştirmek değil, ama -konu bağlamında- aklına takılan her düşünce yüzünden hocasının sözünü kesebilen öğrencilerin artmasıyla belirlenir. Üniversitelerde akademik unvanlar, yetkili jüriler ve kurullar tarafından verilir. Buna karşılık hiç bir jürinin ya da kurulun veremeyeceği, yalnızca öğrencilerden alına bilecek bir "unvan" vardır ki, o da üniversite hocalığıdır! Bu unvanı elde edebilmenin tek yolu da öğrenciye gerçekten bir şeyler verebilecek kadar yaklaşmak, ona, üretken bir diyaloğun zeminini oluşturabilecek kadar gönül indirebilmektir.
Üniversiteler, öğrencilere karşı sarsılmaz bir görev bilinci temeline oturması gereken kimliklerini akademik unvanların çoğalmasıyla değil, fakat yukarda sözünü ettiğimiz anlamdaki üniversite hocalarının artmasıyla kazanabilirler.
