Bu vedayı nasıl hayra yorayım
İçimi üşüten yel senin adın
Bin yıldır esirim, tutsağım sana.
Bizden geriye kalan yıkık, harap bir şehir.
Bir ayrılık türküsü serildi aramıza.
Nereye gidersen git
Her kapı, yokluğuma aralanır
Gözlerimin içine yıldız yıldız bakardı.
Pişmanlık, yüreğime kurşun gibi düşüyor.
Düş bahçelerim yağmalanıyordu,
Herkes payına düşeni alıp giderken.
Bütün kimsesizliğimle,
Bütün çaresizliğimle,
Bütün çıplaklığımla, kalıyordum karanlığın koynunda;
Üşüyordum,
Tepeden tırnağa buz kesiyordu yalnızlık.
Saat on ikiyi beş geçiyordu.
O zamanlar, şairin "güzel günler göreceğiz çocuklar” sözüne kanıyorduk
Çocuktuk işte, inanıyorduk ...
Dün gece, göz göze geldik bir yalnızlıkla.
Kalbi kırık kimsesiz bir rıhtımda
Yabancılık çekmedim hiç
Gözleri, aynı senin gözlerin,
Gözleri kuytu,
Gözleri derin...