Düş bahçelerim yağmalanıyordu,
Herkes payına düşeni alıp giderken.
Bütün kimsesizliğimle,
Bütün çaresizliğimle,
Bütün çıplaklığımla, kalıyordum karanlığın koynunda;
Üşüyordum,
Tepeden tırnağa buz kesiyordu yalnızlık.
Saat on ikiyi beş geçiyordu.
Dün gece, göz göze geldik bir yalnızlıkla.
Kalbi kırık kimsesiz bir rıhtımda
Yabancılık çekmedim hiç
Gözleri, aynı senin gözlerin,
Gözleri kuytu,
Gözleri derin...