Dün gece, göz göze geldik bir yalnızlıkla.
Kalbi kırık kimsesiz bir rıhtımda
Yabancılık çekmedim hiç
Gözleri, aynı senin gözlerin,
Gözleri kuytu,
Gözleri derin...
Herkes payına düşeni alıp giderken.
Bütün kimsesizliğimle,
Bütün çaresizliğimle,
Bütün çıplaklığımla, kalıyordum karanlığın koynunda;
Üşüyordum,
Tepeden tırnağa buz kesiyordu yalnızlık.
Saat on ikiyi beş geçiyordu.Dişlerimle, şafağı sökmek isterken karanlığın göğsünden;
Gün ağarıyordu saçlarıma,
Tel tel,
Raylarımdan çıkıyordum,
Vagonlarım kopuyordu bir biri ardına,
Savruluyordum,
Bir cinayete kurban gidiyordum,
Kaza süsü verilmiş,
Faili meçhul bir ölüm biçiyordu terzi masasında,
Bir tabuta çivileniyordum.
Saat on ikiyi beş geçiyordu.
Herkes beni sevdaya asi sanır,
Oysa Aşk beni nerde görse tanır…
Herkes beni sevdaya asi sanır ;
Oysa aşk beni nerde görse tanır…
Tut Yüreğimden Ustam
Ustam!
Aklım firarda.
Gözbebeklerimde müebbet hüzün,
Dilimde ay kesiği bir yara,
Düşüm kırık dökük,
Umudumun boynu bükük,
Bir öksüzün omuzlarında sukut.
Yüreğim sana emanet sıkı tut.
O zamanlar, şairin "güzel günler göreceğiz çocuklar” sözüne kanıyorduk
Çocuktuk işte, inanıyorduk ...