— İnsanın bir tutamağı olmalı.
— Anlamadım.
—Tutamak sorunu dedim.
Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır.
Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine.
Ben, toplumdaki değerlerin ikiyüzlülüğünü, sahteliğini gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum:
Gerçek sevgiyi!
Sayfa 183
-Tutamak sorunu. İnsanın bir tutamağı olmalı.
-Anlamadım.
-Tutamak sorunu dedim. Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır.
Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine, sanatına.
Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü fark etmez.
Kitaplara iyi bakın, onlar da size iyi bakacaklar!
“İnsan insanın kurdudur” (
Thomas Hobbes).
İnsanlık tarihinin sayfaları, insanın insana yaptığı akla hayale gelmedik kötülüklerin sebep olduğu çok büyük acı, ıstırap ve gözyaşlarıyla dolu. Çevirdiğiniz her bir sayfada öyle insan hikâyeleriyle karşılaşıyorsunuz ki “Bir insan bir insana bunu nasıl yapabilir?” demekten bir türlü kendinizi alamıyorsunuz.
Tutunamayanlar Kimdir?
Hayatta bir tutamak bulamadıklarında, edebiyatla, güzel sanatlarla, felsefeyle, ispritizmayla vs. uğraşmak, onları en azından geçici olarak hayata bağlayan bir düstur olmuştur. Dünyayı genç yaşta terkeder ve arkalarında birçok parça bırakırlar. Kendi gözde konuları saydıkları alanlarda bile, elde ettikleri başarı son derece mütevazidir. Tutunamayanlar bir grup olarak ele alınamazlar, hepsinde ortak olan, yalnızca, normdan belirli bir uzaklıkta olmalarıdır. Onlar dahî münzeviler değil, sadece biraz tuhaf insanlardır. Kendileri çelişkilere yönelmekten çok, oraya doğru itilirler. Çoğu kez toplumun beklentilerine karşılık vermeye çabalasalar da, hayatlarının akışı içinde daima kendi başlarına kalırlar.
Bir kısmı yalnızca lise mezunu olsa da, çoğu üniversite eğitimi görmüştür. Eğitim düzeylerinden bağımsız olarak hepsinde ortak olan, zihinsel ürünlere, özellikle kitaplara düşkünlükleridir. Bu durum, kendileri bizzat bir şeyler üretmeye yeltendiklerinde, karşılıksız bir aşk görünümü kazanır.
Alıntı; 
Oğuz Atay'ın Dünyası s43
İnsanın bir tutamağı olmalı..
Tutamak sorunu dedim. Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine, sanatına. Çocuklarına tutunanlar vardır. Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü fark etmez. Kağızman köylerinden birinde bir çift öküzüne tutunan bir adam tanıdım. Öküzleri besiliydi, pırıl pırıldı. Herkesin, "Veli ağanın öküzleri gibi öküz, yoktur," demesini isterdi. Daha gülünçleri de vardır. Ben, toplumdaki değerlerin ikiyüzlülüğünü, sahteliğini, gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum: Gerçek sevgiyi!
+ İnsanın bir tutamağı olmalı.
— Anlamadım.
+''Tutamak sorunu'' dedim.
Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır.
Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine.
Ben, toplumdaki değerlerin ikiyüzlülüğünü, sahteliğini gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum:
Gerçek sevgiyi!