Darağacını görür görmez dizleri kırılıverdi. Oracığa yığıldı. Oysa sabahın köründe neden alındığını, cipe neden bindirildiğini, nereye götürüldüğünü biliyor, ama darağacını görünce bitti adam. Demek bir umudu içinde saklı tutmuş..
Həyatın mənası olmur. Bu günəşin çıxması kimidir. Günəş çıxanda göyün üzü qızarır, çəhrayı rənglər, ağ ilə
maviyə qarışır. İnsanlar bu mənzərəyə baxanda sevinirlər. Onların bu mənzərədən xoşu gəlir. Amma soruşanda
ki, niyə xoşun gəlir? Cavab verə bilmir. Çünki bunun izahı yoxdur. Ya da meyvə kimi, kimsə alma xoşlayır
kimsə armud. Soruşanda niyə yenə izahı yoxdur. Bu belədir. Həyat da sadəcə var. Boş səhifə kimi. Dəftər kimi.
Dəftərin mənası var? Yox. Dəftərin içi boş olanda onun heç bir mənası olmur. Həmin dəftərə şeir yazsan olacaq
şeir dəftəri, şəkil çəksən olacaq albom, nə gəldi yazsan olacaq qaralama. Həyat boş bir səhifədi. Nə
yazacağımızı isə ancaq özümüz seçə bilərik. Mənasız cümlələrdən tutmuş, konstitutsiyaya qədər. Keçmişinə
bax. Onda biləcəksən ki, həyatın indiyə kimi nə dəftəri olub. Amma həyatın dəftərdən bircə fərqi var, köhnə
səhifələrini cıra bilməzsən.
Durakta üç kişi
Adam kadın ve çocuk
Adamın elleri ceplerinde
Kadın çocuğun elini tutmuş
Adam hüzünlü
Hüzünlü şarkılar gibi hüzünlü
Kadın güzel
Güzel anılar gibi güzel
Çocuk
Güzel anılar gibi hüzünlü
Hüzünlü şarkılar gibi güzel
Cemal Süreya
Dalıyorum bir hayale...
Bir çocuk tutmuş ellerimden
Çekiştiriyor beni cennetine.
Duruyorum, anlıyorum, gülüyorum
Dalıyorum bir hayale...
Ellerinde çiçeklerle bir anne
Gözlerindeki umudu tutuşturuyor ellerime.
Bakıyorum, düşünüyorum, gülüyorum
Dalıyorum bir hayale...
Ceplerinde martılarla bir adam
Bakıyor, gözlerinde bir avuç mavi
İzliyorum, doymuyorum, gülüyorum
Dalıyorum bir hayale..
Karşımda bir ayna, aynada bir ben, bakıyor delercesine gözlerime...
Unutuyorum, anlıyorum, ağlıyorum..
|edanuraslangiray
Benim bu kitapta dikkatimi çeken şey, batı özentisi Felatun bey ve yazarımız Ahmet Mithat efendi'nin biraz şahsiyet bulduğu Rakım efendi den ziyade, neredeyse tüm karakterlerde gördüğüm ve bugün kay bolmaya yüz tutmuş olan o;
hâyâ, mahcubiyet, nezâket, hassasiyet, fedakârlık gibi insan olmaya has özelliklerdi.
Ve bütün kitapta o incelik hakimdi.
Bir de dikkatimi çeken şey, O İngiliz ailenin Türkiye 'de ne işi olduğu, Türkçeyi iyi ögrenme çabaları diğer bütün akrabalarının ortadoğu ülkelerinde görevlerde olması!
Ahmet Mithat efendi'nin kullandığı mizâhi dile bayıldım. Konu çok ilgi çekici olmamasına rağmen yazarın anlatım dili ile eser o kadar akıcı ve ilgi çekici hale gelmiş ki...
En kötü ruh halinde bile okunduğunda ilaç gibi gelecek Felâtun bey ve Rakım efendi'nin hikâyesi elbette tavsiye olunur.