"Ama Queeny anlamıyor. Bu hikâyelere ihtiyacım var. Buradaki herkesin tutunacak anıları var. Diğer herkesin ezilmemek için düşünebileceği şeyler var. Oysa benim başka hiçbir yerle ilgili anım yok ve tüm günler birbirine karışıyor. Onların hikâyelerine ihtiyacım var. Anılarımı oluşturmak için onlara ihtiyacım var."
Sayfa 147Kitabı okudu
Her ne kadar tek bir dünya var zannetsek de aslında her insanın baktığı,içinde yaşadığı,dokunduğu,kokladığı dünya birbirinden çok farklıdır. Her birimiz kendi dünyamızda yaşarken arada bir unuturuz günlerimizin sayılı olduğunu, takarız kafaya bir şeyler,takılırız o taktıklarımızın peşine, dünyayı zehrederiz kendimize. Kimine de hayat takar kancayı. Daha hayata gözlerini açar açmaz, geldiğine geleceğine pişman eder onu. Neresinin acıdığını da bilmez bu insanlar, bir yerleri durmadan sızlıyordur ama neresi? Hayatta kalabilmek için çabaladıkça batar, tutunacak yer ararken çoğu zaman onları en çok yaralayanların eline yapışır. Dostu düşmanı henüz bilmez, hem bilse ne olacak, o elden başka tutacağı el yoktur ki…..
Sayfa 25Kitabı okuyor
Bütün iyiler, kötüler birbirine karıştı. İnandığım şeyler parçalandı ama yerine konanlar zaten, parça parça... Anlatabiliyor muyum? Bir sağlam dal istiyorum tutunacak. Bütün dallarımı kaybettim çünkü."
"Bu dal, bir koca olamaz!"
"Deneyeceğim."
"İnsan evlenirken, deneyeceğim, diye başlamaz, çürük olur."
Hayatta bir şeyler olmak istiyorum. Ev içinde ömrünü tüketip unutulan kadınlara benzeyecek olduktan sonra hiç yaşamam daha iyi. Kocamdan, çocuklarımdan gayri tutunacak bir uğraşım, kendimi verecek bir şeyim olması gerek. Öldükten sonra da yaşamak istiyorum.
"Her ne kadar tek bir dünya var zannetsek de aslında her insanın baktığı, içinde yaşadığı, dokunduğu, kokladığı dünya birbirinden çok farklıdır. Her birimiz kendi dünyamızda yaşarken arada bir unuturuz günlerimizin sayılı olduğunu, takarız kafaya bir şeyler, takılırız o taktıklarımızın peşine, dünyayı zehrederiz kendimize. Kimine de hayat takar, dünya takar kancayı. Daha hayata gözlerini açar açmaz, geldiğine geleceğine pişman eder onu. Neresinin acıdığını da bilmez bu insanlar, bir yerleri durmadan sızlıyordur ama neresi? Hayatta kalabilmek için çabaladıkça batar, tutunacak yer ararken çoğu zaman onları en çok yaralayanların eline yapışır. Dostu düşmanı henüz bilmez, hem bilse ne olacak, o elden başka tutacağı el yoktur ki..."
Sayfa 25Kitabı okudu
Niye? Niye? Niye bu kadar acımasız yaşadığımız bu yer, yani Dünya. Yaşam hep acı. Niçin herkes iyi değil ve niçin Dünyada sürekli kötü şeyler oluyor anlayamıyorum. Hem de kötülükler hep boş yere. Kötülükle kimse bir yere ulaşamaz. Yani belki ulaşır ama o ulaşınca iyiler, ya iyilere ne olur? Ben bir şeyi iyice anladım.
Genelde hep iyiler ölüyor. Çünkü eğer Allah varsa (inanmak is tiyorum çünkü bir şeylere inanmam gerek, tutunacak bir varlık olması gerek, çünkü öyle kendimi daha güvende hissediyorum ve sadece bu sebeple Allah' a inanıyorum.) Dünyayı kötülere bırakıyor. İyiler yavaş yavaş mutluluğa eriyorlar belki de. Eğer böyleyse ölüm çok korkunç değil. Ama Allah'ım, senden istediğim tek şey ailem benden önce ölmesin yoksa dayanamam.
Lütfen Allah'ım.
“Keşke seni bu kadar çok sevmeseydim. Beni kalbime utandırdın.”
“Utandırmadım. Beni çok mu seviyorsun?”
“Sana öyle şeyler söylerdim ki şimdi tutunacak yer arardın biliyor musun? Geçmişsin karşıma tükürdüğüm her kelimedeki kırmızı lekeleri görmeden, sen bana nasıl bunu sorabiliyorsun?”
“Sen söyledin,” dedi gözlerini yere indirerek. “Beni seviyorsun.”
“Senin o dik başını eğdim ya ben Korhan, ölsem de gam yemem diyemiyorum, biliyor musun? Ölseydim keşke.”
“Deme öyle, sen böyle şeyler söylemezsin.”
“Sen de böyle şeyler yapmazdın.”
Sayfa 194Kitabı okudu
