... bütün temiz yiğit ruhlara, asi düşüncelere "sebepleri delen bakışlara" ve içinde Allah'ın ruhunun hâlâ nefes aldığı, sıcak ve diri durduğu ve her an tutuşma ümidi olan masum ve genç insanlık fıtratlarına ümidim var.
Ey ruhum! Niye saçmalığa dalıyor ve kahroluyorsun? Kedere kaygıya değmeyecek şeylere zihin yorup duruyorsun! Kenarında oturacağına, kendini ateşe atıyorsun! Ateşe yaklaşmanın tutuşma tehlikesi getireceğini bilmiyor musun?
Sayfa 272Kitabı okudu
Yara izleri iyidir. Öyle değil mi Helmud? Vücut kendisine böyle zırh örer.
Sayfa 31
Stendhal bir gün "Ama benim ruhum alevlenmedi mi aci çeken bir atestir."diye haykirmisti. Bu noktada ona benzeyenler yalniz bu tutusma içinde yaratmaliydi. Haykiris alevin tepesinden dimdik çikar, sözcüklerini yaratir, onlar da kendisini yansitirlar.
Ey ruhum! niye saçmalığa dalıyor ve kahroluyorsun? kedere kaygıya değmeyecek şeylerle zihin yorup duruyorsun! kenarında oturacağına kendini ateşe atıyorsun! ateşe yaklaşmanın tutuşma tehlikesi getireceğini bilmiyor musun?
Sayfa 272 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Umay'ın gittiği kreşte öğretmeni bir drama etkinliği yapmam için beni sınıfa davet etmişti. Kızımın sınıfında bir etkinlik yapacak olmanın verdiği heyecanla kreșe gittim. Yaklaşık kırk dakika süren bir etkinlikte Umay'ın arkadaşlarını görme ve tanıma fırsatı yakaladım. Umay'ın arkadaşlarından birinin el parmaklarının eksik olması dikkatimi çekmişti. Drama etkinliğinde ellerin kullanıldığı birçok oyun vardı, çocuklar için ortada garip bir durum yoktu, ne bir eşleşme sorunu çıktı ne de el ele tutuşma. Ders sonrası öğretmene bu durumla ilgili çocuklarla nasıl bir çalışma yaparak sorun yaşanmamasını sağladığını sordum. Öğretmen “Hiçbir şey" diyerek yanıt verdi. "Nasıl yani” dedim. Hiçbir zaman konusu açılmamış, kimse de sormamış, doğalında kalınmış. Sorumdan utandım, aslında eksik parmaklarda değil, benim zihnimdeki kalıplardaydı.
Sayfa 188Kitabı okudu
