Deli derler sonra adama!
Kitap yazmışısın efendim, hayırlı olsun. Ihım ıhım biraz öyle oldu. Teşekkür ederim. Kitabınız ana teması nedir bahseder misiniz bize?
Kitabımın ana teması mı hımm. Temas ettiği birçok şey var. Hepsinin neden ve sonuçları birbirinden bağlantısız farklı paydalarda. Tıpkı hayatta temas edilen insanlar gibi. Herkes bir soru işareti. Herkes ayrı bir
Gitmeler en çok Mayıs'a yakışır...
Yaz başıydı gittiğinde.
Sersemletici bir rüzgar gibi geçmişti
Mayıs.
Seni bir şiire düşündükçe kanat gibi, tüy gibi, dokunmak gibi
uçucu ve yumuşak şeyler geliyordu aklıma.
Önceki şiirlerimde hiç kullanmadığım bu sözcük usulca düşüyordu
bir kağıt aklığına, belki de
ilk kez giriyordu yazdıklarıma, hayatıma.
Mayıs .....
Yaz başıydı gittiğinde. Bir aşkın ilk günleriydi daha.
Aşk mıydı?
değil miydi?
Bunu o günler kim bilebilir ki
Daha o gün anlamalıydım bu ilişkinin yazgısını
Takvim tutmazlığı
Aramızda bir düşman gibi duran
Zaman'ı
Daha o gün anlamalıydım
Benim sana erken
Senin bana geç kaldığını...
Murathan Mungan
Denizin ortasında bitkin martıların kanatlarındaki her tüy onlara artık ağırlık veriyor, uçmayı zorlaştırıyordu, gökyüzünde sürüklenen martıların vücutlarındaki yorgunluk ve endişenin izleri geriden görülüyordu. Gemilerse yavaş yavaş limanlardan ayrılırken, umudun kıyısında yeşermeye ve yenilenmeye hasret solgun topraklarsa kuruyordu.
Penceremin önüne kuş yemi koydum
ve muhacir kuşlar bekledim uzaklardan;
hani sen kanatlarındaydın küçük serçenin,
camına küçük bir gaga vurursa o benim derdin/
Bir tüy kadardır işte umut,
hafif ve gitmeye istekli küçük bir rüzgarla,
alışıldık yerden devam eder beklemek;
bir başka mevsim kanat sesi duymaya nöbetçi...
Ali İhsan Konuklu
SAVRULAN BEDEN
Pek az zamanı kaldı bu zora koşulmuş
bedenimin,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi... Tüy, kan ve hiçbir salgıyı düşünmeden, Kesmeliyim soluğunu doğmuş olmanın!
Nasıl da biçilmiş kaftan ölüm
bu solgun yürek için.
Sevinçlerle sevinçleri bağlamayan zaman bir, bir boz köprü ve onun dayanılmaz gölgesi.
Yitiyor işte gözardı edilen bedenim, Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Dost, ana baba ve hiçbir umudu düşünmeden
Doğramalıyım bu tiksinç vücudu beynimle!
Bilir miydim yaklaşan karanlığı daha önceleri,
Son verilebilir yaşamın benimki olduğunu? Şendim, şendim ben,
Kahkaham insanları ürkütürdü!
Zamanı azaldı artık, zorlanmış bedenimin, Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi... Aşk, bağ ve hiçbir utkuyu düşünmeden,
Kalıvermeliyim öylece kaskatı!
Nilgün Marmara
