Bir zamanlar, kollarımı sıvayıp da Joe'nun çırağı sıfatıyla demirci dükkânına girdiğim zaman anlı şanlı, mutlu bir insan olacağıma inanırdım. Şimdi düş gerçekleşmişti ya, ben yalnızca, ocakta yaktığımız ufak kömür parçalarının tozuyla kirlendiğimi düşünüyordum; bir de aklımdan bir gün bile çıkmayan anılar yükünün ağırlığı yanında örsün tüy gibi hafif kaldığını...