Sena
@ucanmirket
zamansız mekansız bir tünel başındayız şimdi.
20 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
"Kimse kimseyi sevmeye mecbur değildi. Ama herkes herkesi saymak zorundaydı."
Belki de herkesi sevmekle hiç kimseyi sevmemek arasında fazla mesafe yoktu.
Şayet insanlar da hayvanlar gibi, maziyi de, geleceği de düşünmeden, birbirlerinin altını oymaya çalışmadan, şu anın içinde kalarak ve bir yudum suyun tadına vararak yaşayabilselerdi, şu dünya daha az mutsuz bir yer olabilirdi.
Sayfa 466Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Birini sevdim şah hazretleri..."
"Sonra ne oldu?"
"Hiç" dedi Cihan. Aşk masalları ve kahramanlık destanlarıyla büyüyenler bunu pek anlayamazlardı ama aşk dediğin çoğu zaman koca bir hiç ile sonlanırdı.
Sayfa 465Kitabı okudu
"Senin işin ona bakmaktı; karnını tok, sırtını pek tutman yeterdi. Tutup sevdin hayvanı."
"Bilerek yaptığım bir şey değil. Kendiliğinden olur."
"Beni dinle, kimseyi fazla sevme."
Sayfa 412Kitabı okudu
İşlemeyen demir pas, kullanılmayan ahşap küf, çalışmayan insan zan besler.
Hayatta hiçbir şey, dışa vurulamayan kızgınlık kadar zarar vermez insan ruhuna.
Belki de insan bir şeye ne kadar yakınsa o kadar az görebiliyordu. Yıldızlar gibi hayatın hakikatlerini keşfedebilmek için de mesafe gerekiyordu.
"Her şeyi ayakta tutan, dengedir. Binaları da. İnsanları da."
Ne tuhaf. Bizi koruyan kollayan insanlar vardır etrafımızda. Hiç fark etmesek de onlar oradadır daima. Karşılık ya da minnet beklemeden, sadakatle, sevgiyle, sessizce... Nice sonra anlarız kıymetlerini. Hep geç kalırız teşekkür etmekte.
"Bütün sevdiklerini gömüp nefes almaya devam etmek, lanettir."
Müneccim Takiyeddin'in gözetlediği semavi cisimler gibiydi insan yüreği. Kimse bilmiyordu derininde ne esrarlar barındırdığını. Sadece tepemizdeki sema değil, aslında tek tek her insan koca bir muammaydı.
Aşk gibiydi okumak da... Neden, nasıl müptelası olduğunu, bilen zaten gayet iyi bilirdi; bilmeyene de anlatamazdın bir türlü.