Garip, güzel, sonra mahzun
Işıkla yağmur beraber,
Bir türkü ki gamlı, uzun,
Ve sen gülünce açan güller.
Beyaz, beyazdı bulutlar,
Gölgeler buğulu, derin;
Ah o hiç dinmeyen rüzgar
Ve uykusu çiçeklerin.
Sana bir yergi yazardım sevdalı
Yüreğin yanmış olmasa
Şu evin barkın yakan ateş
Dönüp dolaşıp seni bulmasa
Tüm şu dertlerini
Yazar yazar okurdum sana
Garipsin bilirim yolda, çeşme başında
Düşündükçe başın eğer durursun
Çaresi ne Züleyha'nın ne Yusuf'un
Sana bir yergi yazardım sevdalı
Ama üzülürüm de senin için, öyle ya
İsterdim yol yalnız bunca olsun
Sana bir yergi yazardım sevdalı
Şuurun aklın yerinde olsa, sakın ha
Sakın kavruldu diye bitti sanma
Ateşin sonrası har başı harmanı
Ateşin kendinle taşırsın
Söyle sevdalı sen
Kaç yılı kaybetmiş kör abdalsın
Yazayım istersen dön çağır beni
Sinende, canında buradayım
Ben burada senin için sevdalı
Yergi yazar iken ağlayacağım