Yaşlanınca ne çok içinden konuşuyor insan.
Nasıl da boğum boğum insanın içi de, dinleyeni yok.
Alıp karşısına konuşanı yok.
Sarılanı, ağlayanı, güleni yok.
İnsanın sözünü tamamlayanı yok.
Şu karşıdaki dağda lambalar yanar sönermiş, içimdeki közü söndüren yok!
Dilimin üzerinde bir kelime geziyor elli yıldır, alıp silen yok!
Sayfa 129Kitabı okudu
"Adında “e” harfi olanlar kötü olamaz,” demiştim o vakitler. Fakat onlar haklı çıktı. Sırtımı o narin “e” harfi gibi kamburlaştırıp gitti zaman.”
Sayfa 30 - Everest Yayınları, 6.BasımKitabı okudu
"Yarası acıtmıyor da hatırası acıtıyor bazen."
Birbirini izleyen harflerimin arasında herkes için bir acı var. Herkes hangi harften incindiğini biliyor. Uzun bir ağıdın ortasında durup kendi kara harflerini ağlıyor. Gözlerinden harfler dökülüyor toprağa. Her harf öncekini okunmaz kılıyor.
Sayfa 28Kitabı okudu
Baş yastığı başın derdini bilmezmiş.
Sayfa 16 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
