SARIKAMIŞ.. DONARAK ÖLEN 60 BİN YİĞİDİM
Ben yaralandım ya, kendimi ölmüş sanıyorum. Baktım ki ölmemişim, yaralanmışım.. Yaram sızlayınca ölmediğimi anladım. Donmuşum...
Donmak ölümdür, biliyorum, 'haydi ayağa kalk!' dedim kendime... Kalkmazsan ucunda ölüm var.
Bu bir şiir değil.
Aşıksan, git, söyle.
Bilmek onun da hakkı.
Ölüm yok ya ucunda,
Ya "evet, ya da"hayır"
Başka da yolu yok!
Kara kara düşünme,
Ne der diye didinme..
Seviyorsa senindir,
Sevmiyorsa, bitir.
"Kolay mı" diyorsun,
Duyar gibiyim,
Acı da olsa sonu,
İyidir belirsizlikden.
Beklemek neden?
Hadi, güç al cesaretinden,
Git söyle, ama hemen.
Tek şartı var cesaretin de,
Duyduğun her neyse,
Sakın üzme ve de üzülme!
Kitabsever
"Geçmişinizi unutmayın", derdi büyüklerimiz, "Kim olduğunuzu unutmayın!"
Yarası acıtmıyor da, hatırası acıtıyor bazen.
Sayfa 154Kitabı okudu
... insanın içinde yarım kalan her şey bir ukdeydi. Tamamlamayınca tamamlanmıyordu insan.
"Doğa yarasını sarmasını biliyor da, insan bilmiyor."
Yaşlandıkça, ömür tükettikçe, ölüme yaklaştıkça seni unuturum sandım.
Unutmadım.
Kalbini unutan insan, neyi unutmaz ki!
Ölmedim.
Ama yaşadığım da görülmedi dünya üzerinde.
Birbirimizden uzak geçirdiğimiz yılları hangi hikâyeyle düğümleyeceğiz acaba?