Yalnızlığım sebep oldu bunlara.
Arkadaşlarım-Emmanuel Bove
Yalnızlık ne güzel ve ne hazin şey! Kendimiz seçtiğimizde nasıl da güzel! Bize yıllarca dayatıldığında nasıl da hazin! Bazı güçlü insanlar tek başınayken yalnızlık çekmez ama ben zayıf olduğumdan arkadaşım yokken yapayalnızım.
Emmanuel Bove’un 1924 tarihli, Samuel Beckett ve André Gide gibi yazarlara ilham vermiş ilk romanı “Arkadaşlarım”
Kitapta, savaş gazisi Victor Bâton’un yalnızlıktan kurtulma çabasına ve arkadaş arama macerasına eşlik ediyoruz. Her biri bağımsız sayılabilecek bölümlerde Bâton’un çabalarının nasıl geliştiğini okuyoruz.Bu esnada 1920’lerin başındaki Fransa’dan insan manzaraları sunuyor roman. İşçi mahallesindeki kirası ucuz apartmandaki komşular, aş evlerindeki insanlar, kafeler ve meyhanelerdeki müdavimler… Sadece alt sınıflarla değil zenginlerle de karşılaşılıyor Bâton.
İnsanın umutları, özlemleri, hırsları ile gerçekliği arasındaki uçurumu ironi ile dolduruyor, Bove.
“Yalnızlık ağır geliyor. Bir dostum olsun isterdim, gerçek bir dostum ya da kendisine dertlerimi açabileceğim bir sevgilim. Bütün gün tek kelime etmeden sürtünce akşam odasında insana bir yorgunluk çöküyor. Azıcık sevgi görsem neyim varsa paylaşırdım: maaşımı, yatağımı. Bana dostluk gösterecek insana öyle ince davranırdım ki. Asla karşı gelmezdim ona. Tüm arzuları, arzularım olurdu. İt gibi her yere peşinden giderdim. Bir espri yapacak olsa hemen gülerdim; onu üzseler ağlardım.”
Kitap hem yalnız kalmak istemeyen bir dostu olsun isteyen hem de yalnızlığına aşık bir kahramanın öyküsü.Çok severek okuduğum bir kitap oldu. 
kübra 
Arkadaşlarım 
Emmanuel Bove
