şaşırmadık:)
İkinci Cins'in ilk cildi 1949'un Nisan ayında yayımlandı. Kadın ile erkek arasındaki o derin uçurum ilk defa bu kadar titiz bir çalışma ile gözler önüne serilmişti. Simone'un kitabına da tepkiler gecikmedi. Kilisede söz sahibi olanlardan tutun da diğer çok farklı görüşte olanlara hatta Marksistlere varıncaya kadar hemen hepsi adeta birlik olmuşçasına öfke duyuyorlardı Simone'a. Öyle ki dönemin kadın dergileri dahi yargılayıcı üslup takınmıştı. Sartre'inki gibi Simone'un yapıtı İkinci Cins de kara listeye alınmıştı. Kiliselerde Pazar ayinlerinde hedef gösteriliyor ve birçok hakarete uğruyordu.
Sayfa 676Kitabı okudu
783.jpg){kind=small}
Ayrılık Şiiri
Genç yıllarının topal anılarını cenaze arabasına bindirip / uçuruma itiyor. Ona artık ayrılığın bedelini ödetmem,
Sayfa 67Kitabı okudu
James Bennet hayranım size....
“Ben kendimi bildim bileli sana aitim Alyssa. Seni ilk gördüğüm anda biliyordum bunu. O an sana ulaşmam imkânsızdı ama biliyordum."
“Hiçbir şey imkânsız değildir." Öyleydi, değil mi?
“Benim hayatımdaki imkânsızların sayısı bilemediğim kadar fazla. Sen benim gerçekleşen tek imkânsızımsın."
Sayfa 220Kitabı okudu
"нer αɴıмız мυтlυlυĸlα dolυ olѕαydı, нαтırαlαrıмız dα вυ ĸαdαr ĸıyмeтlι olмαzdı."
Ben fikre aitim. Beni çağırdı mı giderim, bir buluşma ayarladı mı gece gündüz beklerim... Çok yaşa sen düşüncenin yüce uçuşu, fikre hizmet eden hayatın riskleri, çok yaşa kavganın zorlukları, çok yaşa zaferin coşkulu sevinci, çok yaşa sonsuzluğun girdabındaki dans, çok yaşa beni uçurumda kaplayan azgın dalga, çok yaşa beni yıldızların üzerine çıkaran azdın dalga!
avrupa emperyalizmi, dünyadaki diğer emperyal projelerden tamamen farklıydı. daha önceki imparatorluklar dünyayı zaten anladıklarını düşünüyorlar ve fetihleri sadece kendi dünya görüşlerini yaymak için gerçekleştiriyorlardı. örneğin araplar mısır'ı, ispanya'yı ve hindistan'ı bilmedikleri bir şey bulmak için fethetmediler. romalılar, moğollar ve
_Deniz bitti. En az iki yüzyıldır milletçe tam bir mirasyedi gibi yaşadık. Artık sonu geldi. Alacaklılar kapıya dayandı. Günü gün ederek har vurup harman savurduk ve değirmenin suyunun nereden geldiğine zerrece aldırmadık. Duranın durduğu yerde hep durmaya devam edeceğini sandık. Onunla ayakta durmak yerine emsalsiz bir umursamazlıkla sırtımızı
