İyiliği Tanrı'ya atfediyoruz. Kötülüğü şeytana. Peki şeytanı kim yarattı? Bu kötülükleri Tanrı yarattığına göre o halde Tanrı kötülüklerin de yaratıcısıdır. Tanrı insana belirli bir kudreti verir; iyilik yapmak da, kötülük yapmak da onun elindedir derler, iyi ama en başından itibaren iyilik ve kötülük kavramlarının doğmasına sebep kim?
palermo Şeytana uydum lafını ben oturma organımdan mı uydurdum şu an? Klasikleşmiş bir sözdür bu, var kardeşim var, böyle bir dualite var, kendini kandırma, tevekkül falan diyerek kelimeyi yumuşatma. Kötülüğün olmadığı dünya neden düşünmeyeyim, niye var güzel kardeşim iyilik ve güzellik, yani öyle şeyler söylüyorsun, sonuca varmıyor. Düz mantık, e canım iyilik var tabii kötülük de olacak. Bu kadar sadistçe mi olmak zorunda? Ama yok tabii o da sonuçta bir sınav. 5 yaşında çocuk tecavüze uğrayacak, o da onun sınavı, yemişim öyle sınavı.İnancına senin inancın olarak saygı duyuyorum fakat bu, bunu benimsediğim anlamına gelmiyor, teşekkür ederim düşüncelerini paylaştığın için ;)
"Mutluluğa öyle çabuk alışılır ki! Bencil mutluluk hayatın biricik amacı olduğu zaman, hayat amaçsız kalır. Bir alışkanlık, bir zehirlenme olur. Ondan vazgeçilmez artık. Oysa vazgeçmek öyle gereklidir ki!"
Mutluluk bizi konfora alıştırır.Dikkatimizi dağıtır. İnsanın en mutlu olduğu an en savunmasız olduğu andır. Ve bu sebeptendir belki de en mutlu olduğumuzu düşündüğümüz o an, yeri gelir, en büyük acıları yaşarız.