“Şu amaçsız dönüp dolaşmalardan bıktım usandım artık.Ben yokum bu işte.Kandıramam kendimi.Günün birinde yaşlanınca, cahil bir bunak gibi köşeme sinmek, boşuna tükettiğim günler için yakınmak istemiyorum.”
“Akıp da hiç bir yere ulaşmamak olası mı ? Yani sence bir sonu yok mu derenin ? Oysa her şeyin bir sonu var.Gecenin, gündüzün olduğu gibi...Haftanın, ayın, yılın...”
Hey gidi Murtaza hey ! Kitabın başından sonuna kadar tekerleme gibi söylediğin o sözler kitap bittikten sonra beynimin içine işledi resmen.Kolağası Hasan bey gibi bir dayımız olmadı bizim de, bir tarafımız hep eksikti belki de ama hayatımız boyunca da öyle birinin gölgesi altında ezilmek zorunda kalmadık çok şükür.
Murtaza karakterimizi biraz