“Benim oğlum tam bi sabah çocuğu.”
“Benimki değil.” Knox kardeşinin yanındaki tabureyi çekti.
“Benimki gece kuşu.”
Nefesim boğazımda düğümlenirken tüm oda hareketsiz kaldı. Benimki. Kısacık bir kelime, yedi basit harf. Knox Eden’a aşık olduğuma dair en ufak bir şüphem varsa bile ortadan kaybolmuştu.