Kendi ihtiyacını fark eden insan, duyarlı ve şefkatli yaşamayı öğrenebilirse başkalarının ihtiyaçlarını da fark eder. Başkalarının ihtiyaçlarına duyarlılık, onlarla kurduğumuz bağları güçlendirir ve insanın yaşamı yalnızca kurulan bağlar kadar büyük ve anlamlıdır. Başka bir deyişle, tanımadığımız insanlar için de bir şeyler hissettiğimizde, tanımadığımız insanlar için bir şeyler yapmak istediğimizde daha büyük bir zincirin parçası olduğumuzu anlarız. Unutmayalım; varlığımız ancak başkalarının varlığıyla ve şahitliği ile mümkün olabilir.