"Mezarıma gelip de ağlama;
Ben orada değilim, uyumuyorum da...
Esen binlerce rüzgarın kendisiyim.
Kar tanelerindeki elmasvari ışıltılar benim.
Olgunlaşmış tahılların üstündeki güneşim.
Usul usul yağan sonbahar yağmuru gibiyim.
Sabahın sükunetinde gözlerini açmışken
Neşeli kırlangıçlar misali
Halkalar halinde uçan sessiz kuşların
kendisiyim.
Geceleyin parlayan narin yıldızlar, benim.
İşte bu nedenden ki mezarıma gelip de
ağlama
Ben orada değilim, daha ölmedim."
Mary Elizabeth Frye