alfred borden
@ugurozer7690
gökdelenlerden tükürdüm dünyaya ben hayatım boyunca
adalet bakanlığı
Adana , Mersin
Mersin, 7 Haziran 1990
37 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
yiyorum, içiyorum, uyuyorum, gezmeye çıkıyorum. ama birden keyfim kaçıyor, bir boşluk duyuyorum.
bir gün duvara resim asmak gelmedi mi içimden? ben ne yaptım? kimse de uyarmadı beni. işte sonunda anlamsız biri oldum. işte sonum geldi. kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım, kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.
beni kalbine mühürle; sevgi, ölüm kadar güçlüdür.
Okur Takip Önerileri
en acı ve kırıcı olan şey, bu hayatın acılara karşılık olarak mükafatla sona ermemesi. operadaki gibi zaferle değil, ölümle son bulacak olması.
zaten yeni oyuncaklar her zaman eskilerin pabucunu dama atar. bu duyguyu çok iyi bilirim. hatta en iyi bildiğim duygudur diyebilirim.
Var olmayalı çok uzun zaman oldu. Tamamen durgunum. Hiç kimse beni kendimden ayırt edemiyor. Sanki yeni bir şey yapmışım ya da bir şeyi geç yapmışım gibi nefes aldığımı hissediyorum. Farkında olmanın farkına varmaya başlıyorum. Belki de yarın kendime gelirim de var olmaya kaldığım yerden devam ederim. Ama bunun da beni daha mutlu mu yoksa daha mutsuz mu edeceğini bilmiyorum. Hiçbir şey bilmiyorum.
Taş Parçaları
XXII
günler öylece kendi kendine geçsin diye
bir camın arkasında durdum
bana dokunmasın hiçbir şey
hiçbir şey yarama merhem olmasın
iyileşecekse, hiçbir şeysiz iyileşsin diye
bir camın arkasında durup
akan hayata ve zamana baktım.
bilirdim, biliyordum, biliyorum
bittiğinde, geçtiğinde,
azaldığında sızı, iyileştiğinde
o saman tadıyla karıştığında:
her şey daha acı olacak.
oldum olası içimde biri, bütün gücüyle, hiç kimse olmamaya çalışıyor.
bir daha baharı görmeyeceğim ama bu satırlar kalacak. beni buraya kadar getirdi. kalbim acıdan çatlıyor.
kaybetmek için bazen sevmek yeterliydi.
