Yıllar öncesinde okuduğum bir kitapta beni ilk büyümeye teşvik eden cümle şudur: '' Umarım siz de benim kadar hüzünlerinizi seversiniz.''
Aslında büyümeye hüzünlerimizi, sıkıntılarımızı, acılarımızı sevmekle başlıyoruz. O zaman mutluluğun kıymeti biraz da olsa artıyor..
Bir diğer cümle de Erhan Güleryüz'e ait yine; ''Küçük şeylerden mutlu olmak diye bir şey yok bence. Mutlu olduğun her şey çok büyüktür.''
Sanırım bunlar genel manada hayatın özeti gibi algılanabilir.