Ölebilirim artık
Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse
Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma
Baksana; parmak uçlarım ateş
Lavlar fışkırıyor gözbebeklerimden
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan
Benimle meydan oku her çaresizliğe
Benimle uyu, benimle uyan
Birlikte varalım onüçüncü aylara
Ben bir eylül, sen haziran.
En eski yalnızlığımdır aşk benim
Gitgide büyüyen, karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem tutuştu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Her şey güzeldi bir zaman, çok önce
Şehirler, insanlar, güneş ve deniz
Mutluluğumu görebilirdiniz
Çökmeseydi içime bu son gece
Zamanlar iyi kötü yaşanır gider
Sanma bu yol sonsuza uzanır gider
Anahtar açmaz olur bir gün kilidi
Ne kalmışsa içinde paslanır gider
Kişi çıktığı yerden düşer ansızın
Bir salıncak boşlukta sallanır gider
Bir gün anlar her şeyin boş olduğunu
İnsan insanlığından utanır gider.
Biz eli kolu bağlı insanlarız çirkin ve zavallı
Kötülük kusmak için karanlığı bekleriz
Kirletir geceleri türlü pisliklerimiz
Bizim gibisini görmedi evren evren olalı
Böyle kötü bir dünyaya bir daha gün doğmamalı