Umudun bittiği yerde, “yoldayım.”
Bugün her zamankinden daha farklı, uyanmadım. Dünüm ya da bir önceki günüm nasılsa o monotonlukla çıktım yataktan. Ne bir eksik bir fazla. Yer soğuktu, çıplak ayakla daha hissedilir oluyormuş, birde beden yeni yataktan kendini çıkarınca, bütün vücuda bir titreme, bir kendini soğuğa alıştırma süreciyle boğuşuyor. Olsun, alışıyoruz sonra her şeye
Yaşamımdan Şiir ve HakikatJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2015142 okunma
İnsan birini sevdi mi, dünyayı takmaz.
