ölümüne savunduğum özgürlüğümle varlıkların ve gerçeğin bütün anlamlarını, bütün yüzlerini görmek isterdim…
Kendilerinden tiksinen insanların o sıkıcı gölgesi vurunca günlerime artık uzaklara gitme vaktinin geldiğini anlardım…
O sıkıcı gölgeyi çocukluğumdan bilirdim. Çünkü bütün vaatleri anlamsızlaştırmaya başlardı o sıkıcı gölge. Zaten hep aynı
Kaybolmuş gibiyim
Sanki hiç olmamışım
Baska bir dünyaya aitmişim
Ve onlar beni umuyorlar gibi
Bı anda herkes yok olucak
Herşey bitecek
Ve asıl hayat o zaman başlayacak
Bunun adına umut demişim
Sevmek kuşların Bir an boş bıraktıkları ağaçtır Ve yalnızlığın kırmızı yapraklara Çalan büyüsünü duyuyorum:
Ey cesaret Hep dolu tut bardağımı.
Sevgi ve umut Birdir,
yalnızlık ve cesaret bir.
📌
Yalnızlığım ve umutlarım iki kardeş.
Biri bir odada çekmiş yorganı suratına karanlıkta;
öbürü yan odada açmış perdeyi,
güneş eşliğinde yatağında zıplamakta.
Ara sıra didişseler de,
kimse kimseye karışmamakta.
Yalnızlık, Umut'un gürültüsünden
kulaklarını tıkamakta;
Umut Yalnızlık'tan bir haber.
Biri mutsuzluktan mutlu,
öteki mutsuzluk fakiri.
Güneş, yorgan, yastık, perde;
Karışmamakta kimse kimseye...
- Mete Severge
Mutlu Bayramlar
"Nefes almak bayramdır mesela; günün birinde soluksuz
kalınca anlar insan...
Görmenin nasıl bir bayram olduğunu karanlık öğretir;
sevmeninkini yalnızlık...
Sızlamayan her organ, hele de burun direği bayramdır..."
Bayram hem burukluk hem umut hem sevinç oldu benim için. Çoğu insanda da böyledir eminim.
Çocukken ki hissettiği o heyecan yaş aldıkça azalıyor sanki değil mi?
Belki yaş almaktan belki de bayramı bayram yapan kavuşmalardan o güzelim an'lardan eksik kalmaktan...Hayat tam da bu değil mi?
Bir yanımız eksile eksile bir yanımız çoğalarak devam etme. Çocukluk, gençlik, yetişkinlik ve yaşlılık... Bu aşamalara kadar gelebilenlerimiz için her aşama bir öncekini yâd etme değil mi?
Ömür dediğimiz yolculuğumuzda iyi, vefâlı, merhametli ve sevgi dolu, söylemleri ile davranışları tutarlı her hâlinden emin olduğumuz insanlarla kesişsin yolumuz. Kesişsin ki asıl zenginliğin ve şükür sebebimizin ne olduğunu bilelim.
Baharın güzelliği iliklerimize kadar işlesin. Yüreğimizde çocuksu heyecanlarımız dâim, bayramımız kutlu olsun...
#bayram #okusamyazsam #sevgi
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
BEYAZ GÜL
seni arıyorum kalabalık caddelerde,
tanımadığım insanlar geçiyor, sen yoksun..
perişan hayallerimin başladığı yerde,
sana sesleniyorum, duyuyor musun?
beyaz güller açtı bahçelerde , sevdiğin..
ya o karanfil , baygın kokulu çiçek.
gel yalnızlık bahçeme beyazlar giyin,
anladım ki bu ömür sensiz geçmeyecek.
odamı süsleyen ellerini uzat,
hazzından
Yalnızlık
çok yalnızım, mutsuzum
göründüğüm gibi değilim aslında
karanlıklarda kaybolmuşum
bir ışık arıyorum, bir umut arıyorum uzun zamandır
aradıkça batıyorum karanlık kuyulara
kimse duymuyor çığlıklarımı
duyan aldırış etmiyor çekip kurtarmak istemiyor
bense insanların bu ilgisizliği karşısında ilgiye susamışım
ümidimi yitirmişim
biliyorum bir gün dayanamayacak küçük kalbim
arkamı dönüp inandığım ve güvendiğim herşeye
veda edeceğim
Nilgün Marmara
Yitirilen...
💙💙💙
Ola ki Yürürüm Bir Başka Aşka
Ya da Yürürüm Mavi Olmayan Bir Gülüşe
Unutma ki Tek Ask Olduğum Sensin
Aşık Olduğum Değil
Karanlıkla Süzülüyor İçime Yıkım
Hayal gücün yettiğince hikaye yaz
Bir zamanlar, karanlık gölgeler arasında kaybolmuş bir adam vardı. Siyah saçları, yalnızlığının bir yansıması gibi görünüyordu. Hayatı boyunca birçok kez yıkımla yüzleşmişti ve artık içinde umut kıvılcımları bile kalmamıştı.
Günlerini, yalnızlıkla dolu odasında geçirirken, geçmişin hayaletleri onu adeta zehirliyordu. Düşünceleri, karanlık bir labirentin içinde kaybolmuş gibiydi ve çıkış yolunu bulamıyordu. Kimse onun çığlıklarını duymuyor, kimse onun acısını anlamıyordu.
Bir gece, o karanlık odada, yalnızlık kollarını daha da sıkı sararken, içindeki çaresizlik korkunç bir zirveye ulaştı. Artık bu acıyı daha fazla taşıyamayacağını hissetti. Elini bir bıçağa uzattı ve derin bir kesik attı. Ama bu kesik, yalnızlığının, acısının ve umutsuzluğunun bir sonu değil, sadece bir başlangıcıydı.
Sessizce kanıyor, içindeki karanlık dalgalar onu daha da boğmaya başlıyordu. Son nefesini alırken, odanın sessizliği onun hayatının sonu oldu. Siyah saçlı adam, yalnızlık içinde boğularak intihar etti ve hiçbir şey değişmedi. O karanlık odada, sessizlik ve yıkım hüküm sürdü.
Kimileyin seviyorum. (Sevmek kuşların
Bir an boş bıraktıkları ağaçtır)
Ve yalnızlığın kırmızı yapraklara
Çalan büyüsünü duyuyorum: Ey cesaret
Hep dolu tut bardağımı.
Sevgi ve umut
Birdir, yalnızlık ve cesaret bir.
Melih Cevdet Anday