Harika bir kitabın yorumuyla herkese merhabalar. Değerli bir arkadaşımın hediyesi olan bu kitabı bir süredir okumak istiyordum. Son okuduğum kitabını pek sevmemiş olsam da Çehov okumayı bir hayli severim. Hep derim, Altıncı Koğuş favorim diye ama sanırım artık kararsızım. Hayatım daha mı güzel sanki? Bilemiyorum, ikisini de tavsiye ederim.
İçinde bulunduğu sosyal sınıftan rahatsızlık duyan bir adamın kendini arayışı, toplumu ve sosyal sınıfların onlar üzerindeki etkilerini gözlemleyişi, insanlığın gittikçe kötüleşen gidişatı üzerine düşündürücü bir eser Hayatım. İlk kez bir modern klasik okurken gözlerim doldu, Misail'in çaresizliğini kitabın sonlarında derinden hissettim.
Bir kısım var kitapta, Misail diyor ki: "Biz baştan sona samimiydik, dedim. Ve samimi olan kişi haklıdır." Bu kısım benim için bir hayli sarsıcıydı. Kitabın sonuna dair umutlarım, hayallerim vardı lakin olmadı. Spoiler vermemek adına bunun üzerinde durmasam da yıldızlı beş diyemememin sebebi bu ukte oldu. Belki kitabı okuyanlar ne olduğunu, beni neyin üzdüğünü anlayacaktır; kim bilir?