Elbette umutsuzluğa düşerim bazan
Elbette umutluyum her zaman
İçinde bulunduğum bu umutsuz konumda, bazı anlar oluyor ki insan bir saç teliyle bir zinciri kırabileceğine inanıyor. Etrafımdaki her şey hapishane. Kelimeler, duygularımı dile getirmek için yeterli değil. Fakat, itiraf edeyim, hâlâ umutluyum.
📖| Bir İdam Mahkumunun Son Günü, Victor Hugo
Hoşgeldin yeni yaşım
Hoşgeldin yeni yaşım
Bugün, bir yaş daha kattım ömrümün geri kalanına. Su misali deyimi bazen hafif kalıyor ve ömür denilen yolda zaman gittikçe daralıyor. Zamanı eritip şekillendirirken hayat, ben bu yaşıma ne ara geldiğimin bile farkında olamadım. Her yeni yaşıma umutla başlangıç yapar, her yaşımdan bir şeyler katarım heybeme. Bu bazen pişmanlıktır, bazense iyi ki…
Her yaşımdan öğrendiklerimi yeni yaşıma adapte edebildiğim zamanlar da oldu etmeye çalıştıklarım da… Ama hiçbir yaşımdan umutlu olmadığım kadar umutluyum bu yaşımdan. Yaşımdan dediğime bakmayın yılların haneme kattığı sayı sadece bir araç, umudum Allah’tan..
Bunca yıllık hayatım, çiçek bahçesinden ibaret olmasa da tohumlar ekiyorum bu ömür kervanımdaki bahçeme. Ve biliyorum ki günü geldiğinde o şükürle sulanan çiçeklerin kokusu saracak etrafımı. Güzel şeyler zamanla yarışır. Zaman uçsuz bucaksız bir okyanus gibi görünse de bir kaşık sudan ibarettir aslında. Bu bir kaşıklık dünyada, yaşadığım güzel anılarımın üzerine yaşayacağım daha güzel hikayeleri merak ederek adım adım yürüyorum yarınlara.
Ama ben umutluyum bundan;
Yüzümden, gözümden belli
Umudu umudumla harcadığımdan..
Bundan sonra belki
Bir yaşam daha çıkar mektubumdan.
