Biz, aileleri (anacık ve babacık) tarafından "istenmeyen çocuklar" hüzün barındırırız gözlerimizde, o yüzdendir mutsuz ve umutsuz bakışlarımız, kimseye güvenmeyişimiz, sevgiye açlığımız.
Ve bu yüzden hep kitaplarda ararız sevgiyi, merhameti, inanmayı!