Umutsuzlar Parkı
I
Biliyorsunuz parkların
Sizi çağıran tarafları
İnsanın gizli, karanlık köşeleriyle oranlı
Orada saklanıyor onlar
Çünkü her türlü saklanıyorlar orada
Bir yağmur öncesinin loş sokaklarıyla
Dağınık mavisiyle gözlerinin
Sevgi vermez kadın uçlarıyla
Korkuya, sadece korkuya sığınmış olarak
Eskimiş, kurtlanmış ikonlarıyla
Umutsuzlar Parkı VII
BİTMEDİ, DİYORUM BİTMEDİ ŞAŞKINLIĞIMIZ
Sayfa 167 - yapı kredi yayınları
Bana bir şeyler söylediniz, anlamadım
Bir cümle, iyi bir söz, gene anlamadım
Doğrusu hiç anlamadım, siz ne demiştiniz?
Ben ne demiştim, ve çekip gitmiştim sonra
Öyle ya, niye hiç değişmedi bakışlarınız?
BİTMEDİ, DİYORUM BİTMEDİ ŞAŞKINLIĞIMIZ.
O gün bugündür işte - ben mesela
Çok usta bir avcının gözleri karşısında
Bir çocuk olarak taptaze
Umutsuzlar Parkı VII
Siz yarın deyince aklıma ölmek geliyor, katıla katıla ölmek
Sayfa 167 - Yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
"...Diyeceğim, Umutsuzlar Parkı, şairi için olduğu kadar yazınımız için de önemli bir denemedir. Çünkü Cansever bu eserle, — şair Kemal Özer’in de söylediği gibi —, «öteden beri eksikliği duyulan bir şeyi, uzun soluklu büyük şiiri deniyor. Çünkü Cansever bu eserle, <düşünceyi örtmek alışkanlığı yerine, onu açığa çıkarıp, şiirsel mutluluğa bu yoldan varmağı> deniyor. Çünkü Cansever bu eserle, çevresiyle çelişmeye düşen günümüz aydınının ilinç durumunu anlatmağı deniyor. Doğrusu, yer yer de üstesinden geliyor bu zor işin;
«yeni ve güzel parçalar» (İkinci Bölüm’deki II, IV, Üçüncü Bölüm’deki II, III, VII, XII, IX sayılı şiirler gibi) okutuyor bize. Ama, «bütün ve bireşim» olarak istenen olgunluk ve yeterliğe varamıyor. Hattâ, yalnız bu yönden Yerçekimli Karanfil’den de geride kalıyor."
Sayfa 75Kitabı okudu
UMUTSUZLAR PARKI
VII
Bana bir şeyler söylediniz, anlamadım
Bir cümle, bir iyi söz, gene anlamadım
Doğrusu hiç anlamadım, siz ne demiştiniz?
Ben ne demiştim, ve çekip gitmiştim sonra
Öyle ya, niye hiç değişmedi bakışlarınız?
BİTMEDİ, DİYORUM BİTMEDİ ŞAŞKINLIĞIMIZ.
