“…umutsuzluğa kapılmak benim uzmanlık alanım…”
Eğer geçmişe dönük bir mektup gönderebilseydik neler derdik;hiç sorduk mu kendimize?Üzülme derdim başta!Önü sonu belli olan şu dünyada asla üzülme!Herkese hakettiği değeri ver;kimseyi kendin gibi görme.Seni yaralayana, yaranı tekrar kanattırma.Sar,sev,tedavi et ve unutma.Kendini hep haklı sanan insandan ya bedenen ya da ruhen uzak dur!Senin acını,duygunu, yorgunluğunu, hâlini bilmeyen,anlamayan insana sevdiğim deme!Bazen haketmediğin yerde olabilirsin bunlar hakettiğin yerler içindir umutsuzluğa kapılma.Evet belki istediklerini yapamadın ama hala yaşıyorsun pes etme!Sen Allah'ın kulusun yalnız O'na muhtaçsın. Kimseye mihnet etme!Üzerinde hakkı olanları bil ama hakkını vermesi gerekenlere boyun eğme! Çok değerlisin.İyi ki varsın.Bu dünya denen kervanın yapı taşlarından birisin.Ona göre yaşa.Gönül nedir?Sevgi nedir?Değer nedir?Bil;unutma.Rahmanın mayasıyla mayalanan insanoğlunda bu değerleri unutanlar var.Hatta en yakınında da olabilirler.Seni hezimete uğratmalarına izin verme.Son nefesine dek asla Hakkı susma.
Yazdıklarının beni umutsuzluğa düşürdüğünü bilmiyorsundur herhalde, sevgilim. Sanki alnımın tam ortasına kocaman bir taş vurdular. Tapdığım bebeğim benim yazgım hep seni üzmek mi olacak?
Sayfa 69Kitabı okudu
Karalama2
...?...?/1989...
Kendini haddinden fazla duyumsadığı için acıya ve korkuyuda haddinden fazla duyarlı arkadaşım için, burası tam bir cehennemdi. Her şeyiyle farklıydı Ankara'dan. Çok kültürlü, birçok etnik gruptan oluşan, bu etnik grupların bir nevi kabileci bir tutumla diğerleriyle arasına sınırlar koyarak birbirinden ayrıştığı, etnik
Kimi kez otuz yaşımda olduğuma inanamıyorum, çok daha yaşlı hisse diyorum kendimi.
En çok ne zaman oluyor bu, biliyor musun? Beni tanıyanların çoğunun bana “rate” gözüyle baktıklarını düşündüğümde ve bazı şeyler düzelmezse belki de haklı çıkacaklarına inandığımda... Dediklerinin doğru çıkabileceğini düşündüğümde öylesine güçlü bir duygu oluyor ki bu, içim kararıyor, sanki şimdiden gerçekleşmişcesine bir umutsuzluğa kapılıyorum.
Sayfa 101Kitabı okudu
Theo, sen de âşık mısın acaba? Keşke olsan. Çünkü, inan ki, yaşamın küçük eziyetlerinin bile bir değeri var. İnsan kimi kez korkunç umutsuzluğa kapılıyor, sanki cehennemdeymiş gibi hissediyor kendini ama başka, çok daha iyi şeyler de var işin içinde.
Sayfa 50Kitabı okudu
...o ruh denilen şey var ya, o hiçbir zaman ölmez, hep yaşar, hep ve her zaman ve sonsuza dek arayışını sürdürür derler. Ben de, o dediğim özleme, sıla hasretine baş eğeceğime, dedim ki kendi kendime: “O ülke, ya da anavatan, her yerdedir. Böylece, kendimi umutsuzluğa bırakacağıma, bir başka türlü söylemek gerekirse, umudu uyanık tutan, yükselmeyi amaçlayan, hep arayan melankoliyi, uyuşukluk ve acı içinde insanı umutsuzluğa sürükleyen melankoliye yeğledim.
Sayfa 41Kitabı okudu
Merhabalar,
Kitabın bitimine 50 sayfa kalmışken tutamadım kendimi ve hemen bir şeyler yazmam gerek diye düşündüm. Kitabın mükemmel içeriğini anlatmaya geçmeden önce bu şaheseri kimin yazdığını anlatmak istiyorum.
Kimdir bu 
Vamık Volkan yazarımız?
Vamık Volkan, 1932 Lefkoşa/Kıbrıs doğumludur. Kıbrıs İslam Lisesi'nde okudu; son sınıftayken çıkan
