unmorceaudesoleil
@unmorceaudesoleil
' gemlemek zorundayız göğsümüzdeki yüreğimizi '
öğrenci
eczacılık 3/5
18 Ocak 2002
84 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Dans edip şarkı söyleyin birlikte ve eğlenin, ama yalnız olun ikiniz de.Tıpkı bir udun, aynı melodiyle titrese bile ayrı duran telleri gibi. Kalbinizi verin, ancak teslim etmeyin birbirinizin eline. Zira yalnızca hayatın avcuna sığar yürekleriniz.
"Yarın öldüğümüz zaman birisi bize sorsa: 'Dünyada neler gördünüz?' dese herhalde verecek cevap bulamayız. Koşmaktan görmeye vaktimiz olmuyor ki..."
Okur Takip Önerileri
Acaba bizdeki insanın iyiliğine inanmama, ahlâkı hor görme yaklaşımımız mı, gençliğine karşın, zamanından önce kokuşmaya yüz tutmuş bir toplumda zihinlerin ve hayal gücünün iflas etmiş olması mı? Ahlâk ilkelerimiz temellerinden sarsıldı mı, yoksa ahlâk ilkeleri diye atıfta bulunduğumuz şeyler temelde zaten yok muydu acaba?
...bir yandan kurtulduğuna sevinirken, öte yandan kurtarıcısına, kendisini kurtardığı için sevinç gözyaşları dökmüş olabilir. Genelde insanlar, en kötüleri bile, sandığımızdan daha saf ve temiz kalpli olabilirler. Hangimiz öyle değiliz ki!
Günah, adaletsizlik, şeytana uyma, her şey var bizde, ama yeryüzünün bir yerinde kutsal, ulu olan biri de var. Hak nedir bilen; demek ki yeryüzünden silinmiş değil adalet; gün gelecek o bize de uğrayacak ve vaat edildiği gibi, yeryüzüne hükümran olacak.
İnsanın, Tanrı'nın sonsuz sevgisini tüketecek çapta işleyeceği günah yoktur dünyada. Tanrı'nın sevgisini aşacak bir günah olabilir mi hiç? ... Bil ki, senin aklının almayacağı bir sevgiyle seviyordur Tanrı seni! ... Sevgi her şeyi bağışlatır, her şey sevgiyle bağışlanır... Sevgi, paha biçilmez bir definedir, tüm dünyaya bedel, sevgiyle, yalnız kendi günahlarını değil, başkalarınınkini dahi bağışlatabilirsin.
Bak dostum, onsekizinci yüzyılda bir ihtiyar günahkâr varmış, 'Tanrı olmasaydı, onu yaratmak gerekirdi,' demiş... Gerçekte Tanrı'yı yaratan insan. İşin tuhaf yanı, Tanrı'nın var olup olmaması değil sorun, esas sorun, bu fikrin, yani Tanrı'nın zorunluluğu fikrinin insan gibi kötü bir hayvanın beynine girmesi. Bu, öylesine
Bu canavarlığın ne gereği var bu dünyada? Böyle olmasaydı insan kötü ile iyiyi anlayamazdı, diyorlar.İnsanın anlaması için bu denli büyük bir bedel ödemesinin canı cehenneme! Çocuğun ağlayarak dua ettiği o sevgili ve merhametli 'Tanrısına' yalvarması olmasaydı da, keşke bütün bilgiler yok olaydı yeryüzünden. Büyüklerin çektiklerinden söz etmiyorum; onlar elmayı yemiş, ne halt etmişse etmiş, hepsinin canı cehenneme! Ama çocuklar, minikler!
Çocukluğumdan bana kala kala bir takım tatlı anılar kaldı, insanın çocukluğunu geçirdiği ilk yurdundan arta kalan anılardan daha değerli ne vardır ki? Bir aile içinde sevgi ve uyum varsa, herkes için geçerlidir bu. Yürek, değerli şeyin ne olduğunu bilirse, kötü bir yuvadan kalan anılar dahi değerli oluyor.
Yenilgi, Yenilgim, yalnızlığım ve kimsesizliğim;
Binlerce zaferden değerlisin benim için,
Ve dünyanın tüm şanından şöhretinden
daha tatlısın yüreğime.
Yenilgi, Yenilgim, kendime dair bilgim ve başkaldırım,
Senin sayende bilirim hâlâ genç
ve çevik olduğumu
Ve solmuş defnelerin tuzağına düşmek
zorunda olmadığımı.
Sende, buldum kimsesizliği
Ve kaçak
İnsan her şeyi açık seçik anımsayabilse ne iyi olur; ama işte uzun bir yolun görünümü gibi, uzaklaştıkça her şey küçülüyor, bir çeşit sise bürünüyor.
Tüm içtenliğiyle yaşayan, türlü dertlerle, binbir düş kırıklığıyla karşılaşan, ama bunlardan yıkılmayan, bunlara boyun eğmeyen kişi, işleri her zaman rast gitmiş ve görece bir refah içinde yaşamış kişiden çok daha değerlidir.
